Bu minvalde yazdığım bütün yazılarda sadece kadına değil bütün canlılara yapılan şiddete karşı olduğumu yazdım, konu net anlaşılana kadar da yazmaya devam edeceğim. Karşı olan sadece biz değiliz elbet, herkes karşı da çözüm üreten yok. Hepsi malumun ilanından ibaret. Ya da olaylara kendi zaviyesinden bakan görüşler.
İhsan Şenocak hoca da tweeter’daki hesabından, aileyi arabaya benzeterek kim yaptıysa ona tamir ettirelim diye İsviçre medeni kanuna karşı çıkıyor, İslam kanununa göre aile kurulsun diyor. Keşke temennilerin de haklı olsa. İslam coğrafyası kan gölüne dönmüşken bunu iddia etmekle kimseyi inandırmazsınız. Üstelik Afganistan da Kur ’ani hayat istediği için taşlanarak öldürülen Ferhunde örnekleri varken hiç anlatamazsınız. Bu anlamda İhsan hocayla tek ortak yönümüz “İstanbul sözleşmesine” karşı oluşumuz. Dediklerini yapmak için önce geleneksel din öğretisinden vaz geçilmesi gerekiyor.
Sanırım ilk atv de Esra Erol ile Müge Anlı bu konularda program yapmaya başladılar. Şimdi hemen hemen bütün kanallarda yapılıyor. İhsan hoca gibiler bunlarda karşı. Ailedeki bozulmaları bu programların yayınlanmasında görüyorlar. Bunlar sebep mi sonuç mu ona bakmak lazım. Elbette eksi yönleri de vardır lakin olayları izlediğiniz de tam da geleneksel İslam öğretisinden etkilenen ve kendilerine mütedeyyin diyebileceğimiz kesimde sıklıkla rastlanan olaylar. Yani tespih çektirip kandil kutsattırılan kesim.
54 Yaşında 4 çocuk 5 torun sahibi kadın genç sevgilisiyle kaçıyor. Kaçtığı adamın da 3 çocuğu var. 62 Yaşındaki teyze de sevdiğiyle evleniyor, kızları isyan ediyor ama teyzemin umurunda değil. Biz salgında en çok yaşlılar ölüyor diye üzülürken onlar tedaviyi bulmuşlar zahir. En ilginci ise, “sevgilime kaçtım diye kocam boşanma davası açmış, ona çok kızdım” diyen kadın. Ne yapacaktı adamcağız, ortaklık mı teklif edecekti yani? Daha fazlasını yazmaya edebim el vermiyor.
İşitme cihazıma kalıp yaptırmak için Kızılay Karanfil sokaktaki firmaya gittim. Hava o kadar güzel olmamasına rağmen pandemisi gevşetilen herkes oradaydı. 17-20 yaşlarında üç kız çocuğu, ellerindeki sandviçi çenelerinin altına indirdikleri maske arasından yemeye çalışıyorlar, bir yandan da bir birlerine tekme atıp sağa sola koşuyorlar. Buralarda bu tarz uçukluklar normal ki hiç kimse ilgilenmiyor, onlarda çılgınlıklarını doyasıya yaşıyorlar. Arada bir dükkanların müşteri çeken elemanları kızlara sataşıyor, onlar da gülüşerek karşılık veriyor. Eh yani anneler, nineler yapar da kızlar durur mu?
Bunları düşünüp yazarken bile içim titriyor. Ölmeye aday yetişen, yetiştirilen kadınlar diye düşünmeden edemiyor insan. Gerçekten üzülüyor insan toplumun geldiği hale. Bir taraftan doğunun dinsel açmazları diğer taraftan batının dayattığı sözde modern hayat. Bu tehlikeli oyunun kaybedeni ve öldürüleni de kadın. Yazık ki ne yazık!
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile….
