Hiç kimse kimseyi inandığı veya inanmadığı bir ibadeti yapmaya zorlayamaz. Bu insanlık suçudur. Hiç kimse de inandığı veya inanmadığı bir ibadeti yapıyormuş gibi yapma hakkına sahip değil. Bu da insanlık suçudur. Üstelik öncekinden çok daha büyük bir suçtur. İlkinde insanlar zorla yapıyormuş gibi yapar ama ilk fırsatta terk edeceği gibi dinden imandan da kaçar. İkincisinde ise hem kendini kandırır hem de ibadetin ruhuna aykırı davranmış olduğu gibi toplumsal huzuru da bozar. İkisi de ahlaki değil insani de değil.
Gelin gürün ki geleneksel din öğretisinde ibadetler sevap kazanma araçları olarak anlatıldığı için insana emanet olarak verilen iradeye hiçbir değer katmadığı gibi yanlış uygulamalar insanı da ibadeti de değersizleştiriyor. İradeyi güçlendirmesi gereken ibadetler rutin ve ritüel uygulamalardan öteye geçemiyor. İlahi amacın dinamiklerinin hayata geçirilmesini de engelliyor, anlamsızlaştırıyor. Özellikle yeni nesil gençleri de dinden imandan kaçıyor.
Hatırlarsanız geçen hafta semt pazarında yaşanan menfur olayı paylaşmıştım sizlerle. O olayda polis olay mahalline gelene kadar hiç kimseden çıt çıkmadı. Polis gelince pazarcı esnafı başımıza toplanıp, mübarek gün, Ramazan oruç muhabbeti yapmaya başladılar. İyi de olay dini bir mesele değil ki! Bu tür menfur olaylarda hep devleti, hükümeti suçlamıyor musunuz? Kamusal alanda gerçekleşen olayda da devlet görevlisinin işini yapmasını din adına niye engelliyorsunuz?
Devletin kamusal alanında bir suç işlenmiş ve hukuk devletinde yapılması gereken belli. Gelin görün ki dini yanlış anlayıp anlattığımız gibi devleti de hukuku da yanlış anlayıp anlatıyoruz. Hal böyle olunca suçta suçluda temize çıkıyor, olan iktidar sahibi siyasilere oluyor. Nitekim polis de meclisi suçluyor, kanunları suçluyor nasıl olsa ifadesini alıp serbest bırakacak diye savcıyı suçluyor. Hiçbir şeyde yerli yerine oturmuyor. Adalette sağlanamıyor. Belki bu küçük münferit bir olay olduğu için böyle görülmüş olabilir. Ama bu mantıktan hareket edildiği için daha büyük suçlara da önlem alınamıyor.
Yine hatırlarsanız aynı olayı zabıtaya da intikal ettirmiş, zabıta da arkadaşlarının namaz da olduğunu öne sürüp gelince müdahale edeceklerini söylemişti. Tabi Pazar bile dağılmasına rağmen gelen giden olmadı. Ramazandan önce ara sıra da olsa Pazar yerlerinde bekçi ve zabıtaların dolaştığını görüyorduk. İki haftadır kimseleri göremiyoruz. Üstelik zabıtaların bağlı bulunduğu belediyenin teşkilatına da durum iletildi. Ancak ne var ki hiçbir önlem alınmamış. Sanırım bu hafta tam gün ibadettelerdi zabıtalarımız. Hiçbir kural, hiçbir kanun uygulanmadığı sürece ne topluma ne insana katkı sağlamaz.
En zor askeri şartlarda ve Ağustos’un sıcağında oruç tutup ne askeri görevimi ihmal ettim ne de ibadetlerimi aksattım. 89 da makarna fabrikasında işe başladım. İki aylık deneme süresinin bir veya bir buçuk ayı sonunda laboratuvar sorumlusu beni odasına çağırdı. Ahmet Bey, siz sadece ikindi namazı mı kılıyorsunuz diye sordu. Neden sordunuz soruma, benden sadece ikindi namazı için izin istiyorsunuz dedi. Oysa sadece ikindi namazım mesai saatimle çakışıyordu. Durumu izah ettim fakat namazdan dolayı iş akdim fesih edildi. Tabi ki namaz tek gerekçe değildi. Benden etkilenip diğer personellerde namaza başlamıştı.
Çalışma hayatım boyunca buna benzer çok uygulamalarla karşılaştım. İnsanı bayan zehirli kimyasallarla çalışmama rağmen 30 yıl boyunca ne işimi ne ibadetlerimi aksatmadım. Ramazanlarda oruç tutmayanların kullandığı bir saatlik öğle arasında istirahat ettim ama mesai saatinde hiçbir zaman mescide gidip uyumadım. Ramazan haricinde bile mescitte uyuyanları gördüm, çoğu zaman da uyardım. Ne hikmetse onlar bir şekilde işin içinden sıyrılıyorlardı. Çünkü dinin de devletinde kuralları tam uygulanmıyordu.
Ne yalan söyleyeyim geçmişte inancımdan dolayı çok badireler atlatmış biri olarak Ak parti iktidarından bunların düzenlenmesi hususunda çok şeyler bekledim. En azından dini konular kitabına uygun daha süsleyin” sözünü “sesinizle Kur’an’ı süsleyin’e” dönüştürüp güzel Kur’an okuma yarışmalarına döndürmekten başka bir şey yapmadılar.
Kur’an’ı bağlamından ve anlamından kopararak dinden uzaklaştık, devletin kurallarını da kanunlardan kopararak hukuktan uzaklaştık. Ne kanunlar yaramıza merhem oldu ne de din yar ve yardımcımız oldu. Biz, bizi anlamadan debelenip duracağız bu gidişle.
Hadi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…
