Her fiilin bir faili vardır fakat her fail aynı fiili işlemez, işleyemez. İnsanlar arası ve toplumsal ilişkilerin en belirleyici özelliği de failler değil fiillerdir bu nedenle. Failler, bilgi, beceri ve yeteneklerine göre işlediği fiillerden sorumludur. Failin, kapasitesinin üstündeki fiillere talip olup sorumluluğunu yerine getirememesi ve fakat getirmiş gibi yapıp diğer insanlar üzerinde üstünlük kurmaya çalışması ahlaki bir sorundur.
Kim ne dersse desin İstanbul çok büyük mega bir kent. Hem coğrafi konumu gereği hem nüfusu bakımından hem de içinde barındırdığı tarihi güzelliklerinin yanı sıra insanları bakımından da İstanbul ülkenin kalbi niteliğinde bir şehir. Aylardır ülkenin en doğusundaki Ağrı da yağan kar ve -35’leri gören sıcaklık düşüşünü kimse konuşmaz tartışmaz, soğuktan elleri çatlayan insanları kimse görmez, duymaz ama İstanbul da 24 saat yağan kar ülkenin kalbini durma noktasına getirir.
Böylesi bir mega kentin yönetimine talip olmak her baba yiğidin harcı değil. En ufak yanlışta adamı topun ağzına koyarlar, hiç acımadan da fırlatırlar. Amacımız ne İmamoğlunu eleştirip topun ağzına sürmek ne de iktidarı alkışlamak. Bizim değerlendirmelerimiz olaylar üzerinden haklıya hakkını teslim etmek, İstanbul’un hakkını verdirmek. İktidar ve muhalefet kişiler üzerinden istediği kadar bir birlerini acımasızca eleştirsin, bizi ilgilendirmez.
Malumunuz 94 senesinde İstanbul seçimlerini bugünkü cumhurbaşkanı Erdoğan kazanmıştı. Önünde de su sorunu, dağ gibi yığılmış çöpler, Haliçten yayılan iğrenç lağım kokuları vb sorunlar vardı. En büyük sorun susuzluktu, diğerleri bir şekilde çözülebilirdi. Ama su sorununu da çözmüştü. O dönemin sabah gazetesi yazarı Nuriye Akman eski belediye başkanı bugünün firarisi Bedrettin Dalan ile röportaj yapmış, “Erdoğan’ın su sorununu çözdüğünü, kendilerinin niçin çözmediği” sorusunu soruyordu. 
“Hayır efendim o çözmedi biz çözdük. Falanca barajı biz yaptık, filanca barajı biz yaptık ama bizim zamanımızda fazla kar ve yağmur yağmadı. Tayyib’in Allah’ıyla arası iyi olduğu için şimdi yağdırıyor” diye cevap vermişti. Buna benzer yorumu Erdoğan ve kendisinden sonra gelenler yapsaydı, dini siyasete alet ediyor diye yaygara koparırlardı. Bizim cenahtan da kibir abidesi, diktatör suçlamaları gelirdi herhalde. Ama sadece dua ile değil, akılla, bilimle samimiyetle çözülmüştü İstanbul’un sorunları. 
Üstüne katarak o çözümlerle bugünlere gelinmiş, İstanbul da onu cumhurbaşkanlığına kadar çıkarmıştı. Sorunları gözünde büyüterek değil çözüm odaklı düşünerek çözmüştü İstanbul’un sorunlarını. Üstelik bugünkü kadar muhalefete yüklenme şansı da yoktu o zaman. Öyle medyatik olaylarla gören, bilen var mı, ben görmedim şahsen. Doğru ya da yanlış hep hizmetleriyle işinin başında göründü. 
Evet İstanbul’u kaybetmenin acısını her daim yaşadıkları belli ama yine onun talimatıyla iki bakanı İstanbullunun imdadına yetişti. İstanbul diye derdi olanların bu hakikati görememeleri büyük garabet. Keşke hiç kimse İstanbul’u siyasi malzeme yapmasa. Ama siyasetin mayasında var bu alışkanlık. Lakin İstanbul’u sevmek büyük sorumluluk. Şarkılarda olduğu gibi İstanbul’u sevmeyen ölsün demiyoruz ama onun sorumluluğunu taşıyabilen İstanbul’a talip olsun. Türkiye 81 vilayet, keşke bütün illerimiz aynı sevgiye mazhar olabilse. İstanbul sevgisini bırakıp Ağrı belediye başkanı olan Sayan da bu sevgiyi oralara hissettirecek çalışmalar yapsa. Ağrı aylardır kar altında, belediye başkanı da Ak partili ama kimin umurunda? Siyasetle şehirlerimizi kirletmeyelim, arkadan gelen nesle küfür ettirmeyelim.
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…