Her toplumun kendine özgü kültürü olduğu gibi başka toplumların kültürlerinden etkilendikleri de bir gerçek. Önceleri batı kültürünün etkileriyle doğu kültüründen aldığımız “günah” kavramını yok ettik. Günahları rahat bir şekilde işlemeye başlayınca da kendi öz kültürümüzde olan “ayıp” kavramından vazgeçtik.
Bu toplumsal halimizle ne doğu kültürünün insanına benzedik ne batı kültürünün insanına ne de kendi kültürümüzü koruyabildik. Hiç şüphesiz ki böyle toplumsal anlayışta hiç kimseyi mutlu edemezsiniz. Hiçbir kültüründe etkinliğini sağlayamazsınız. Zira her kültürün de artıları eksileri vardır. Entegre toplumların hangilerini baz olarak aldığı veya alacağı önemli.
Mesela batı toplumlarının kendi insanlarına sağladığı hukuk normlarını bu ülkede uygulama şansınız yok. Zira batınını hukuk kuralları kendi toplumları için geçerli. Temel insani ihtiyaçlarında bile kendi insanlarını önceleyen bir anlayışa sahipler. Bu nedenle de başka toplumların açlığına timsah gözyaşı dökmekten öte gitmeyen kültürel ruh yapısına sahipler. Hatta Afrika insanının açlıktan telef olmasına aldırış etmeden onların kaynaklarını sömürecek kadar da vahşiler.
Doğu kültürünün günah anlayışı daha da bir karmaşık hal aldı tarihi süreç içerisinde. Şimdi bana gelenekçiler ve tarihselciler kızacaklar ama bu konuları irdelemeden de hakikat gün yüzüne çıkmıyor maalesef. Zira tarihi süreçler içerisinde Arap kültürü hegemonyasında kalan din anlayışı Allah’ın Kur’an da emretmediği kuralları da içerdiği için uygulamada sıkıntılar açığa çıkmıştır. Burada Arap düşmanlığı yaptığım anlamı çıkarılmasın. Niyetim kimseyi kötülemek değil başka kültürlerin öz kültürlere etkisini oraya koymaya çalışıyorum. Sıkı bir Kur’an takipçisi de zaten ne demek istediğimi gayet net anlar. Kur’an’ın evrensel bakış açısını göz önünde bulundurduğunuz da toplumların kılık kıyafetine, şekline şemaline karışmaktan ziyade Ahlakını güçlendirmeye yönelik olduğu gün gibi ortaya çıkar. Daha net olarak söyleyecek olursak cübbe sarık Allah’ın bir emri değil o dönemin Arap kültürüdür. Buna benzer daha çok örnekler verebiliriz.
Burada asıl mesele bizim toplumsal kültürümüzün en önemli öğesi olan ayıbın maruz kaldığı dezenformasyonun toplumumuza etkileri. Toplumsal çatışmaların en tipik örneğini bizim insanımızda görmek mümkün. Doğu ve batı arasında sıkışan insanımız kendi kültürel değerlerini de unutunca sokaklarda çatışmalar an be an kaçınılmaz hale geliyor. Oysa bizim kültürümüzde ayıp denen bir şey vardı. Halen de var da kullanım alanları değişti kültür erozyonunda.
İster ayıp ve günah kavramı olsun isterse hukuk kavramı temelinde ahlak yoksa zaten bu üç kavram bir biriyle çatışma halindedir. Buna da örnek verecek olursak, sakal yaratılıştan beri erkekte olan ve karşıt cinsinden erkeği ayırt eden en önemli özellikten biridir. Kesmek günah olmadığı gibi bırakanda ayıplanamaz. Hatta bazı gençlere de yakışıyor. Yaratılışta olan bir özelliği yasaklamakta kanımca hak ihlali olur. Sakal kişinin karakteri değil şeklidir. Yargılanması gereken davranışlarıdır.
Bu kavramlara bir de insan ilişkilerinden örnek vererek asıl meseleye geçelim. Evin banyo tadilatıyla duvara uygun gardırop yaptırmak için bir firmayla anlaştık. Kendisinden sözleşme istediğimde firma sahibinin çok genç olan oğlu dudak bükerek “ne sözleşmesi” diyerek isteğim ayıpmış gibi davrandı. Oysa ortada ticari bir anlaşma var ve bu ayıbın değil hukukun konusu. Asıl burada ayıp olan hukukun devre dışı bırakılması. Ortaya çıkması muhtemel bir anlaşmazlığı ayıpla örtemeyeceğiniz gibi hukuken arayacağınız hak ihlalinin de önünü tıkamış oluyorsunuz. Dini literatürdeki karşılığı da günah.
Gelelim asıl meseleye. Malumunuz Kocaeli de bir halk otobüsünde bir kadın kapalı olan hemcinsine sataşarak ağrı hakaretlerle rencide etti. Kadının giyim kuşam tarzını inandığı değerler belirler, kimsenin de karışma ve müdahale etmeye hakkı yoktur. Aynen kendisine müdahale edilmediği gibi. Kadının örtünmesi değil müdahale edilmesi ayıptır, hukuken de hakkı yoktur. Eğer kadının örtüsü veya açıklığı ayıpsa buyurun tartışalım.
Kadın ve erkek iki karşıt cins olarak yaratılmışlar, bunu akıl sahibi hiç kimse inkâr edemez. Hukuken bütün haklarda eşit olsalar dahi yaratılış itibariyle fiziksel, biyolojik ve ruhsal olarak farklı yapıda iki insan. Yaratılış amaçları da farklı, biri eril diğeri dişil. Yani bir birlerine meyilli yaratılmışlar. Yukarıdan beri anlatmaya çalıştığımız üç kavram bu iki farklı cinsin ilişkilerini düzenlemede en önemli faktörler. Bu üç kavramı da buralarda kullanmayacaksak nerede kullanacağız?
Bu iki cins arasındaki gayri meşru ilişkiler dinimizce haram, yaşadığımız toplumda ayıpla karşılanan bir durum. Hukuk bireylerin reşit olması durumunda normal karşılasa da ortaya çıkan sonuçlar hiçbir ailenin sindirebileceği bir olay değil. Özellikle dinimiz bu vahim durumların tarihin yaşanılmış gerçekliklerinden de yola çıkarak kadını örtüyle koruma altına almış. Bu bir tercihtir inanarak uygulayanları kapsar.
Modernistlik adı altında mahrem yerlerini sergileyecek şekilde giyinmekte bir tercihtir. Her tercihte bir vazgeçiştir aynı zamanda. Herkes de tercihlerinin sonuçlarına katlanmak zorunda. Yani erillerin gözlerinin üzerlerinde olduğunu bilerek hareket edecekler. Dikkat ederseniz kadın cinayetlerinin neredeyse tamamı kıskançlık veya karşılık bulamama yüzünden işleniyor. Hakeza boşanma sonucundaki cinayetlerde öyle.
İnsanlık kendi özünden, kendini var eden değerlerden, ayıp, günah ve hukuk kavramlarının dışına çıktıkça, dünyasını da dünyamızı da çekilmez hale getiriyor. Geleceğimize dair umutlarımızı tüketiyorlar. Yaşam kalitemiz gittikçe düşüyor. Biz heba edilen her bir cana üzülüyoruz, sizin canınız acımıyor mu?
Hadi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…
