İfşanın İfşaya İhtiyacı
Hemen hemen bütün yazılarımda sistemin çarpıklığına ve ahlaki değerlerin yoksunluğuna vurgu yaparım. Kişilerin, isimlerin bu anlamda ifşa edilmesinin de bir anlamı yok. Bu toplumsal bir sorun, yine toplum olarak birlikte aşabileceğimiz de bir gerçek. Buna rağmen Gebze’de çok saygın bir kurumda çalışan kardeşimiz “fahiş fiyatlar” yazımıza illa isimleri açıkla diye yorum yapıyor. Tek tek isimleri açıklanınca, Ahmet, Mehmet, Ali veli ne fark eder ki sonuç mükemmel mi olacak?
Ki bunlar bilinmeyen şeyler değil, cesur gazetecilikle de alakası yok. Herkes her şeyi gayet iyi de biliyor. Siyasi polemiklerle esas çözümün odak noktasından uzaklaşmak sorunları çözseydi yıllardır siyasiler bir birlerinin yanlışlarını çarşaf çarşaf ortaya döküyorlar ama bir arpa boyu yol kat ettikleri yok. Aslında asıl sorunların üstünü örtüp birbirlerine yardımcıda olmuş oluyorlar. Kaldı ki bu sistemin sadece siyasi ayağında değil bütün kurumlarında değişmeyen kuralıdır. Buna rağmen cesur kardeşimiz cesur gazeteciysen isim açıkla diyor.
Sen sistemin yanlışlarını, yapılan ahlaksızlıkları göremediğini iddia ediyorsan ben de bir bir açıklıyorum o zaman. Ama önce yakınlardan başlayalım, ne dersin? Dedik ya bu kardeşimiz saygın bir kurum çalışanı ve bu kurumda örgütlü sendikanın da şube başkanlığına aday olmuş bir kardeşimiz. Bu sendika da bendeniz de yönetici olarak görev almış, denetleme kurulu başkanlığı yapmış biriyim. Fakat başından itibaren iki üç defa istifa etmiş ve ama kabul edilmemiş sonunda başka bir sendikanın devreye girmesiyle istifayı kabul etmek zorunda kalmışlar. Her iki sendikaya da bir daha aday olmadım. Ama kendileri halen sendika da bir yerlere gelebilmenin mücadelesini veriyorlar.
Yoksa sen hala sendikaları emekçinin, alın terinin çalışanı savunan hak arayıcı bir kurum olarak mı görüyorsun? Eğer öyle görüyorsan hakikaten zır cahilsin. Sendikalar da sistemin bir kuruluşu toplumsal ayaklanmaların emniyet supabı. Birilerinin de lüks ve şatafat içinde yaşama aracı. Söz de çalışanın hakkını aramak için ücretlerinden kesilen aidatlarla hak ararlar değil mi? Oysa sende biliyorsun ki işçinin en önemli kazanımı gelir kaybının önlenmesi, refah içinde yaşayabileceği bir ücrete kavuşmak. Sendikaların bu imkanı sağlayabildiğini gördün mü? Ne yazık ki hayır. Ama tıpkı siyasette olduğu gibi sendikada da umutlar iyi bir gelecek için çalınır. Seçimden seçime çalışan üyeler hatırlanır, kazandıktan sonra da sizlerin paralarıyla güzel bir eğlencenin tadı çıkarılır, senin ruhun bile duymaz, üstelik gördüğünüz yerde “başkanım, başkanım” diye boynuna sarılırsınız.
Kuzum gerçekten siz hangi ülke de yaşıyorsunuz da her şey açık ve netken beni cesur gazeteciliğe çağırıyorsunuz? Bir sendikanın ortalama üye sayısı ülke genelinde 20 ila 70 bin arası. Ortalama 50 bin üyesi olan bir sendika da sendika yöneticileri her bir üyenin sorununu çözmeye kalksa kestikleri aidat masrafları karşılamaya yetmez. Onun için de sendikalar üye tamsayısıyla sadece seçimlerde ilgilenir. Seçimden sonra yanlarına aldıkları çok az adamla işlerini yürütürler, gerisi onlar için angarya.
Al sana küçük Türkiye’den küçük bir örnek, hem senin de çok iyi bildiğin bir örnek. Gel biraz samimi ve dürüst olalım, bu gerçekleri göz ardı etmeden ülke meselelerine objektif çözümü birlikte arayalım. Sorun kişilerde mi, Ali de Veli de, Recep de, Erdoğan da mı yoksa sistem de ve ahlaki yoksunlukta mı? Soruna toplumsal ve ilkesel yaklaşmadıktan sonra hep suçlu birilerini arar, birbirimize saldırırız, hiçbir meseleyi de çözemeyiz.
Evet Allah’a iman Allah’tan başka kimsenin kontrolünde olmamalı. Ancak ne var ki ülkelerin ve insanların doğal makus talihi bir mesele. Budist bir toplumda da doğabilirdin, Hristiyan bir toplumda da. Ama imanın Allah’ın kontrolünde olmayan Müslüman bir toplumda dünyaya gelmişsin. Kabul eder veya etmezsin, bu tamamen senin tercihin. Yanlış olduğunu düşündüğünü başka bir yanlışla düzeltmeye kalkmak da senin cahilliğin. Hepimiz bu yanlışlar içerisinde doğduk ama ben hala doğruları arama peşindeyim. Bunu da yanlışların diğer bileşenlerini bu yanlışlarda ayırt etmeden yapıyorum. Birinin yanlışı diğerinin doğru olduğu anlamına gelmiyor.
Yazılarımı bütüncül olarak değerlendirdiğinde göreceksin ki geleneksel din öğretilerine ben de karşıyım, Allah’la arama kimseyi sokmamak için Allah’ın kitabından ve elçisinin kitaptan anladığını bizlere aktardığını referans alıyorum. Karşı cenahtaki Kemalistlerin de bizdeki dincilerden hiç bir farkı yok, adeta bir birlerinin ruh ikizi. İki tarafta hayal satıyor. Yaptıkları toplumun önünde toplumsal değerlerle bir birleriyle çatışır görünüp parsayı topluyorlar. Bu çatışmanın topluma hiçbir faydası yok, kazanan hep onlar oluyor. Ben bu kavgada yokum, gerçeklerin peşindeyim. Gerçeği bu kavganın dışında arıyorum güzel kardeşim. Doğuştan formatlandığımız anlayışın dışına çıkamadan da bu mümkün değil. Pardon, senin anlayacağın manada olanaksız. Kelimelerin değişmesi gerçeği değiştirmiyor.
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile….
