Kasaba et derdi, koyuna can derdi diye bir söz vardı halk arasında.
Seçim atmosferinde meydanlar yavaş yavaş ısınmaya başlıyor.
Artık meydanların hararetine ayak uyduracak yaşta değiliz, o eski heyecan da yok aslında.
Günümüz gençliğinin hedeflediği bir idealleri de yok, ellerinde neleri eksik ki?
Yine eskiden bir söz, yedikleri önlerinde yemedikleri ardında. Kızları da böyle erkekleri de, sağcısı da aynı solcusu da, muhafazakârı, dindarı, yaşlısı-genci aynı.
Mutluysalar diyecek bir şeyimiz yok.
Dedik ya herkesin derdi faklı. Bizim ki de geçmişle hesaplaşmak, yüzleşmek.
Neydi bizim gençlik heyecanımız, meydanlara bizi meftun eden ideallerimiz neydi?
Kızılay, Ulus, Tandoğan meydanlarının ağzı dili olsa da bir dökse içini günümüze, ama o da yok.
Biz bari iki kelam edelim de tarihe not düşülsün.
İnandığımız gibi yaşama hürriyeti, başörtüsüne özgürlük sloganlarıyla haykırışımızı anlatsa bugünlere. Tomalardan üzerimizi sıkılan tazyikli sularla renga renk olduğumuzu anlatsa mesela.
Sömürülen alın terinin, emeğin, insanca ve inançla yaşama kavgamızı anlatsa o meydanlar, anlar mı günümüz gençliği?
Başörtülerine verdiğimiz mücadeleyi bugün erkeklerine kan kusturan örtülü bacım anlar mı verilen kavganın kıymetini?
Ya iyi bir gelecekleri olsun diye bin bir zahmete katlanıp, haramlardan uzak yetiştirmeye çalıştığımız çocuklar anlar mı bizim emeklerimizi?
Hiç sanmıyorum. Zira onlar hiçbir emek ve zahmet çekmeden, kavgasını etmeden bunlara sahip oldular, her şeyi önlerinde hazır buldular.
Alın sizin olsun hiçbir gelecek vaat etmeyen küks meydanlarınız.
Merhaba canım sevdiğim merhaba.
Sen gideli buraların tadı kalmamış.
Boşaymış emekler boşaymış çaba.
Hiçbir edilenin adı kalmamış.
Haydin meydanlara, kalın sağlıcakla. Selam ve dua ile…..
