Anayasasında hukukun üstün olduğu yazan ülkede adalet uygulanmıyorsa orada sokak kanunları geçerli demektir.

Sokağın halini, Ayşe teyzenin Ali dayının derdini, çektiklerini bilen, duyan yazan gazeteci var mı? Bir tek rahmetli Güngör Uras vardı Ayşe teyzenin dilinden anlayan, şimdi o da yok. Ali dayının sıkıntılarını yazmak pirim yapmıyor ki baba yiğit bir gazeteci çıkıp yazsın.

Bu işte bizim omuzlarımıza kaldı, varıp Ayşe teyzeyi, Ali dayıyı dinleyip dertlerine derman yazı yazalım da yetimlerinin hali Uras’ın kemiklerini sızlatmasın.

Hadi başlayalı o zaman!

Ayşe teyzenin de Ali dayının da ikinci evlilikleri. Ali dayı emekli parasıyla ancak bir ev alabilmiş mutfak ve banyo tadilatı yaptıramamış. Ayşe teyze ölen eski eşinden kalan parayla en azından mutfağı yaptıralım bey demiş.

Ali dayı gururuna yediremeyip içine sindiremese de genç eşini kıramayıp olur demiş. O saatten sonra eve gelen giden firmanın haddi hesabını aşmış. Ali dayı evi aldığın da yaptırdığı parkelerden işi yapan firmadan hiç memnun kalmamış, o yüzden de kılı kırk yarıyor.

Aslında cam balkon yaptırdıkları firmanın tavsiye ettiği mutfakçıya yaptırmaya kararını vermişti Ali dayı. Ne var ki annesi kendi binasındaki bayanın mutfağına bakmalarını istemiş, çok temiz çalıştıklarını söyleyerek buraya yaptırılmasını tavsiye etmiş. Hatta, Ali dayı dışarı çıkınca gelinine, “ sen onu dinleme, buna yaptırın” da demiş.

Sadece adı ve telefon numarası bulunan zatı muhterem eve çağırılıp fiyat teklifi istenmiş. Adamın tavırlarından, diğer firmaların verdiği fiyatın iki misli verdiği fiyattan hoşlanmayan Ali dayı itiraz etse de Ayşe teyze kayın validesinin sözünü dinleyerek illa bu firmaya verelim diye tutturmuş. 

Adam da tam laf cambazı, Ayşe teyzeyle Ali dayı ne derse yaparız, hallederiz diyerek akıllarını çelmeye çalışıyor. Ali dayı, bu adam güvenilir pabuca benzemiyor diye eşini uyarsa da kar etmiyor, iş adama veriliyor.

Asıl film de burada başlıyor. Adam kendi el yazısıyla ve kurşun kalemle sözleşme metni hazırlıyor. Bir yandan da kafasındaki tilkilerle bir şeyler konuşup Ali dayının ikna olmadığını görmüş olmalı ki onu ikna etmeye çalışıyor.

Toplam da 13-14 maddelik hazırladığı sözleşmeyi Ali dayı istemeyerek de olsa imzalıyor. Adam da işe başlamadan 14 gün öncesinde anlaşılan miktarın yarısını alıp 15 gün sonra başlayacağını, 10 günlük bir iş olsa da arada ustaların izin falan alabildiğini dolayısıyla kendisinin 15 günlük bir süre belirlediğini fakat yine de on güne bitirmeye çalışacağını söylüyor. Buna rağmen işi bitirme tarihini de 15/07/2020 diye atarak aslında 17 günlük iş takvimi hazırlıyor kendine. Bütün bunlar Ali dayının gözünden kaçmasa da ok yaydan çıkmış bir kere, yapacak bir şey yok deyip akıbeti izlemeye başlıyor.

Yeri gelmişken merhum Güngör Uras’ın kulaklarını çınlatayım biraz. Üstat ne zormuş sokağın nabzını tutmak, Ayşe teyzenin derdine tercüman olmak. Bu yüzden kimse bu topa girmek istemiyor olsa gerek. Öyle bir günlük yazıyla bitecek gibi değil. Artık nasipse devamı bir daha ki yazıya ölmez de sağ kalır, Ayşe teyzeyi bir de biz yetim bırakmazsak.

Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile….