Alex Haley’in “köklerimiz” adlı kitabını okumayan günümüz gençliği Kunta Kinte’nin kim olduğunu bilmez. Bizler de 1988 de ülkenin tek kanalı TRT de siyah beyaz izlemiştik Kunta Kinteyi. Film beni öyle etkilemiş ki bugün bile bir çok sahnesi zihnimde canlanıyor. Hem de öyle bir etki ki! Şuan yazmaya çalıştığım Beyaz Zenci romanımın ana karakteri etkilendiğim Kunta Kinte den esinlenilerek oluştu. 

Türkiye de yaşamak zordur, engelli yaşamak bundan yüz kat daha zordur. Hiçbir zaman engellileri kategorize etmedim ancak ne var ki işitme engelli biri olarak işitme engellilerin bu ülkede yaşaması cidden zordur. Hele birde böyle okuyup, araştırıp yazıyorsanız önünüze binlerce zorluklar çıkarırlar. Okul hayatında olsun, iş hayatında olsun aile hayatında olsun bu zorluklar her zaman karşınıza çıkar ve siz hem engelinizle hem de engelleyenlerle uğraşmak zorunda kalırsınız.

Aslında engeliniz sizin yaşam enerjinizi, hayatla mücadele gücünüzü zayıflatan sebepler ama seni hep güçlü gördüklerinde yaşama direncinizin tükendiğini kimse görmez, çiğner geçer tıpkı Kunta Kinte gibi. Benim Beyaz Zenci oluşum diğer işitme engellilerden farklılığımdan kaynaklandığını biliyorum. Kendimi engelli görmek istemedim, kimseden yardım istemedim. Hiçbir zaman engelimin arkasına sığınıp kendimi acındırmadım. Masum ayağına yatıp hileyle, yalanla haklarıma tecavüz etmelerine ses çıkardım diye onlar haklı oldu ben haksız. “ yüzde yüz haklıda olsan haksız çıkarsın” diyecek kadar pespaye insanlar vardı karşımda.

Bunlar engelsiz dışardan insanlar diyorsunuz ama engelliler de seni anlamıyor. Kendisi işitme engelli olup anadan babadan iyi bir hayat yaşayan ebeveynlerin kendi işitme engelli çocuklarına aynı toleransı tanımadıklarına da şahit oldu bu gözler. Sağlam ve sağlıklı çocuğunu el üstünde tutup engelli çocuğuna haksızlık yapan annelere de şahit olduk. Paranın merkeze alındığı insanlık ailesinden engellilere pozitif ayrımcılık beklemiyorsunuzdur umarım. Biz yine de eskiyle kıyaslayıp seviniyoruz. Eskiden engelli çocuklar toplumdan kaçırılıyordu köşe bucak. Günümüzde en azından dışarı çıkıp çalışabiliyor engelliler. Ama haksızlığın formatı değişti sadece. Yine haksızlık, yine adaletsizlik.

Modern dünyanın modern köleleri oldu işitme engelliler. Ahlakın, vicdanın merhametin yok sayıldığı günümüzde adınız modern olsa ne olur olmasa ne olur? Modern zorbalar her şeyi yapar alkış alır sizin en küçük yanlışınız ki o da belki duymadığınızdan kaynaklanan bir yanlış ama sizin böyle bir yanlış yapma lüksünüz olmadığı için iğneli deliğe girer girer çıkarılırsınız. Modernitenin sağladığı imtiyazlar sadece onlara aittir, siz asla böyle bir hakka sahip olamazsınız. Çünkü siz işitme engellisiniz. Moderniteye ayak uyduramazsınız, uyabilmeniz için duymanız, öğrenmeniz gerek. O da sende olmadığı için zor dostum.

Bana diyorlar ki sen de her şeyi yazıyorsun. Evet yazıyorum, Alex Haley Kunta Kinte’yi yazmasaydı nerden haberimiz olacaktı. Biz Beyaz Zenci’yi yazmazsak bizden sonraki yıllar da engelliler aynı zulmü görmeye devam mı etsinler? Biz de acizane tarihe ışık tutalım ki böyle gelmiş böyle gitmesin.

Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…