Sistemlerin Çalışma Sistemi
Yeryüzünde canlı cansız bütün varlıklar kendi sistemi içinde hareket ederler. Bunların her biri İlahi Kudretin (Kader) tecellisi ile insan eli değip bozmadığı sürece mükemmel ve kusursuz çalışır. Ne zaman ki insanın kaderi (iradesi) olumsuz müdahalede bulunur o zaman o sistemler sekteye uğramaya başlar.
Ülkeler ve devletleri de kendi kurdukları sistemlerle ülkelerini ve insanları yönetirler. Adına Cumhuriyet deyin, Demokrasi deyin ne derseniz deyin kanunlar yaparak sistemlerini çalışır hale getirmek zorundalar. Kanunları ve kuralları olmayan sistemlerin yaşama şansı olmadığı gibi uyulmayan kurallar ve uygulanmayan kanunlar da sistemlerin varlığını tartışılır hale getirir.
Hemen hemen çoğu ülkede olduğu gibi ülkemizde de devletin uyguladığı sistemin yanında bir de bürokratların, yöneticilerin hatta en altta çalışanına kadar birçokları da kendi sistemini çalıştırır bulundukları sistemin içinde. Bunun adına da ister sistem çatışması deyin isterseniz istismar, ahlaki değerler üzerine kurulmayan bütün sistemler kendi içlerin de başka sistemleri üretir.
Çıkarılan kanunların ilk istismar alanı bürokrasi ve yöneticileridir. Zira Kanunlar muğlak ifadelerle yazıları, kurum ve kuruluşlar kendi birimlerinde uygulanır hale getirmek için yönerge ve yönetmelik çıkarmak zorundalardır. Eh paşam hepsini kanuna uygun yapacak değil ya biraz da kendine yontmalı değil mi? İlk istismarla kendi sisteminin inşasına da başlanmış oluyor.
Kendi sistemin çalıştırmak için alttaki elemanlardan bazılarına ihtiyaç vardır. Sistemin asıl eksen kayması da burada başlıyor. Çünkü devletin çıkardığı kanunlar burada sökmüyor, kendi gizli kuralları devreye giriyor. Kanunların kendilerine verdiği özel yetkiler alttakilere pay edilmek için kullanışlı hale getirilir. Sistemler tıkır tıkır çalışır da işler aynı tıkırında değildir.
Bir aralar internette iş hayatını karikatürize eden bir paylaşım vardı. Çukurun içinde boruyu tamir eden bir işçi çukurun dışında bekleyen on kişi. Hepsi de belediye çalışanı. Geçenlerde de bizim sokakları asfaltlıyordu belediye. Yine aynı manzara, Asfaltı ezen silindir, düzeltme yapan iki işçi ve elleri kıçında dolaşan bir yığın adam. Ha bir de araçta bekleyen zabıtalar.
Aracı yanına yaklaşıp içerideki zabıta memuruna dedim ki! Bak kardeşim asfalt dökülen yola bağlantılı sokakların girişine duba koymamışsınız araçlar ya geri dönerken ya da burada trafiği felç ediyor dedim. Paşam kurulduğu yerden “hemşerim o benim işim değil. Bana anons yap dediler bende geldim sabah anonsumu yaptım”. İyi ettin be paşam, görevini yaptıysan artık akşama kadar rahat raht otur, nasıl olsa maaşın tıkır tıkır ödeniyor.
Maalesef bütün devlet kurumlarında durum böyle. Bir kişinin yapacağı işi on kişi yapar kimsenin sesi çıkmaz. On kişinin zar zor yetiştirdiği işi de bir kişi yapar kimse sormaz bu nasıl oluyor diye. İşini doğru ve dürüst yapan kardeşlerimi bundan beri tutuyorum ama haksızlıklara karşı sessiz olmaları onları da bu suça ortak ediyor farkında değiller.
Devlette böyle de özel teşebbüs de daha mı temiz işliyor sistem? Gemisini yürüten kaptanlar orada da yürütüyor kendi sistemlerini. İnsanoğlunun hırsı burada kendini gösteriyor. Patronların gözüne girerek amir olma, şef olma prim kapma savaşları kendi sistemlerini kurmaya zemin hazırlıyor.
Kanunları ve kuralları hiçe sayarak kendi sistemlerini kuran dolandırıcıları, hırsızları sahtekârları anlatmaya gerek yok sanırım. Onlar da sistemin bir boşluğundan veya sistemin güvenlik zafiyetinden yararlandıkları muhakkak. Sahi ya neydi bu sistemin adı? Demokratik hukuk devleti! Sayın Kılıçtaroğlu’nun bürokratlara uyarısı boşa olmasa gerek. Her ne kadar seçilemiyor olsak da seçildiğimiz takdirde bu sistemde bizde ülkeyi çok iyi yönetiriz demeye getiriyor sanırım. Dahası da var, “okullar ve öğrenciler olmasa biz milli eğitim bakanlığını çok iyi yönetiriz” diyen bakan misali bizim gibi bam teline dokunan yazarlar olmasa bütün partiler ülkeyi bu sistemlerle çok iyi yönetecekler de!
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…
