Parça parça umut biriktirdim.
Tohum ekip kalbimde sakladım.
Yırtık yüreği kaç kez diktirdim.
Tükendim beklemekten bıkmadım
Satır aralarıma koyuldu virgül.
Benliği cümle içinde sakladım.
Sinemde açmayan tomurcuk gül.
Gece gündüz sulamaktan bıkmadım.
Boş verdim hayata dair ne varsa.
En derin acıları içimde sakladım.
Kim yüzümde mutluluk ararsa.
Gülüyormuş gibi yaptım bıkmadım.
Kokladığım gülün dikeniydi acıtan.
Sevgisini hep içimde sakladım.
Bitirildim sandılar her açıdan.
Küllerimi inşa ettim bıkmadım.
Kuru ihtiraslarına kurban edildim.
Baharsız kışları içimde sakladım.
Her yüzüme güleni kardeş belledim.
Sabrım tükendi ben de patladım.
Yeni umutlara yelken açtım.
Eski acıları içimde sakladım.
Huzur için kendimden kaçtım.
Rahatımı bozdular da bıkmadım.
Haksızlığı durdurma zamanı geldi.
Kötüler uslanmadı iyiliği bilmedi.
İyiyim diyenlerin yüzleri gülmedi.
Saklı umutları yeşerttim bıkmadım.
Hayat umut ve hüsran arası.
Kapanmaz gariplerin yarası.
Alnımıza sürülmüş hicran karası.
Sakladıklarımdan bıktım usandım.
Bugün de böyle olsun diyeceğim de bazı okuyucular hep karamsarlık üzere olduğumu söylüyorlar. Haklılarda, ama bu hayat tercihi bana ait değil. İnsanlığın ve insanlığımın sürüklendiği nokta burası. Sizlere daha güzel şiirlerde yazmak isterdim, rahat durmuyorlar, rahat bırakmıyorlar. Cennet kuşları Ebabil gibi yıkıyorlar gönül kabemi. Onlar yıkmaya devam ettikçe bende yazmaya devam edeceğim. Cenneti de onlara bırakıyorum bana Rabbimin rızası yeter.
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…
