Garip bir gerçek her canlı ölmek için doğar. Senesi geldiğinde kutladığımız doğum günü aslında hayatta kalma süresinin bir yıl daha kısaldığı anlamına geliyor. Bebeğin doğduğu gün de dahil biz yaş günleri kutlayıp seviniriz ömürden giden her bir yıl için. Günümüzün de moda tabiriyle, güleriz ağlanacak halimize.
Hiç şüphesiz hayat nimeti insanoğluna ağlaması için verilmedi. Belki de bu yüzden küçük mutluluklarda büyük sevinçler yaşıyoruz. Bu yüzden zaaflarımıza mağlup olup mutluluklarımızı da sevinçlerimizi de büyütmek istiyoruz kısalan ömrümüzde. Hem de her yıl ömrümüzün mutluluğundan bir sene eksiliyor olmasına rağmen. Ortalama 60-80 yıllık ömrün acılarına aldırmadan hem de.
Dedik ya, yaratan yüzümüz gülmesin, acılar içinde boğulalım diye yaratmadı kainatı da insanoğlunu da. Lakin hepimiz nefislerimizden sorumluyuz ve biz bu sorumluluklarımızı unuttuğumuz için küçük mutlulukları büyük acılara dönüştürüyoruz. Zaaflarımız acılarımızda da kendini hissettiriyor, gösteriyor. Başka bir ifadeyle birlikte mutlu olmayı beceremiyoruz.
Hayat kendisine ne kattığınıza ne kadar kattığınıza göre size mutluluklarını verir, gösterir. Hiçbir şey katmadığımız hayattan çok büyük mutluluklar beklemek hayatın kırılganlığı, kırıldığı en önemli anı. Küçük mutluluklar hiç kimseyi mutlu etmiyor kırılma anlarında. Daha az emekle daha çok mutlu olmak insanı ayartıyor, aymazlığa itiyor.
Bu yüzden insanı yaratan zaaflarımıza yenik düşmeyelim diye kitap gönderiyor, peygamber gönderiyor kullarını uyarıyor. Aman ha, sakın ha şu yasak ağaçlara ve meyvelerine yaklaşmayın, yoksa isyan edenlerden olursunuz. Her bir insanın hayatın da yasak olan ağaçları yasak olan meyveleri vardır. Bunu fark edemiyor, bunu göremiyor insan.
Cennet gibi dünyayı bir yasak meyve uğruna cehenneme çeviriyor, hayatın için de göremediği cenneti öldükten sonra bekleyip umuyor. Çünkü bildiği tek şey bu hayatın tekrarının olmayışı. Bunun için deliyor yasakları, bir daha mı geleceğim bu dünyaya diyor. Oysa yasağı deldiği için cennetten çıkarılmıştı Adem, onun deldiği yasakları uygulayarak kimse cennete bir daha asla dönemez. Cehenneme çevirdiği hayatı da yanına kar kalır üstelik.
Kimse kusura bakmasın merdiven altı din öğretisiyle kaybettiği değerleri kimse tekrar bulamaz. İnsan kendine gelmeli, özüne dönmeli hayat kitabı Kur’an ile hayat bulmalı. Tarih boyu düştüğü hataya tekrar tekrar düşmemeli. Her ne kadar tarih tekerrür etse de insan tekerleğini hep aynı yerden kırmamalı. Nefsine, zaaflarına mağlup olmamalı.
Rabbimiz kurtuluş reçetesini veriyor sen de kulak ver ey insan. “ İman edip Salih amel işleyen, bir de hakkı ve sabrı tavsiye edenler ancak kurtuluşa erer”. Neye iman ettiğini bil ki amelin Salih olsun. Küçücük mutluluklar için nimete haksızlık etme, varlığa da yokluğa da sabır cennetin anahtarıdır. Unutma! Hepimiz ölmek için yaşıyoruz yaşadığımız için ölmüyoruz.
Cumanız hayır olsun, ömrünüze bereket dolsun.
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile….
