Kadın-Erkek fırsat eşitliği konusunda yazmak için haberin gazetemizde çıkmasını bekledim. Panele katıldım ancak ne var ki panelin saatini 19:00 olarak duyurmalarına rağmen 20:05 gibi ancak başlayabildi. Bendeniz de akşam namaz vaktinin bir süresinden feragat edip paneli dinelemeye çalıştım. Sayın Çiler'in konuşmasının yarısında da gitmek zorunda kaldım. Bu yüzden de haber gazetemizde çıksın diye bekledim. Zira dinlemediğim bölümlerdeki ayrıntıları da merak ediyordum. Anlaşılan çok fazlaca bir ayrıntı da yokmuş. Dekanımızın görüşlerini de gazeteden okuyarak yorum yapalım bizde. 

Kadın erkek fırsat eşitliğinde panelistlerle aynı şeyleri düşünmediğim bir gerçek. Zira bu konudaki söylemler noktasından virgülüne kadar hep bildik şeyler. İşin gerçeği ben daha değişik söylemler ve eylemler bekliyorum bu konuda. İsterseniz önce TOBB Kadın girişimciler birliği Kocaeli İl başkanı Bahar Baykal hanım efendiden başlayalım. Bir defa tartışmalar hep yanlış zeminde yapıldığı için bir arpa boyu mesafe kat edemiyoruz. Ki bunu Bahar hanım da konuşmasında dile getirdi. Hep ülke insanımızı Avrupa ülkeleriyle kıyaslayarak adeta onlara benzemeye zorluyoruz ki bu doğru değil. Aile yapılarımız çok farklı. Yine bunun örneğini Bahar hanım yoğun iş temposundan dolayı ailesiyle fazla birlikte olamadığını, eşinin de bu durumda şikayetçi olduğunu ifade ettiler. Kadının istihdamı konusunda ise sanayi devrimiyle birlikte ortaya çıkan ve emeğin sömürülmesiyle ekonomik krize maruz kalan ailelerde kadının çalışması zaruret oldu. Ülkemizde sanayileşme çok yavaş ilerlediği gibi hızlı gelişen teknoloji erkek çalışanın istihdamında bile kendine alan bulmakta zorlanıyor. 
Yazının bu bölümünü sayın Nail Çiler’in konuşmalarıyla birleştirebiliriz aslında. Sayın Çiler de sanayi de istihdam açığının kapatılması için kadın çalışanların mutlaka bu alanlarda yer alması gerektiğini vurguladı. Yalnız bir farkla, eğitimci olduğu için eğitimin de mutlaka olması gerektiğini ifade ettiler. Aslında bana kalırsa esas sıkıntı da burada başlıyor. Hiçbir alt yapısı hazırlanmadan üniversitelerde kadın erkek eğitimli insanlar yetiştiriyoruz. Ebeveynler bu süreçte ekonomik olarak bir hayli yıprandıkları için çocuklar gelişim, girişimci ruhu bir türlü yakalayamıyorlar. Herkesin hedefinde bir an önce iş-güç sahibi olmak, bir an önce hayata atılmak öncelikli yer tutuyor. Bunun içinde bol para kazanacağı rahat işler peşinde koşuşturma başlıyor. Diğer taraftan ister okumuş olsun ister normal çalışan insanlarımız olsun toplum olarak sürekli ezilmişlik travması yaşıyoruz. Bilgiyi paylaşırken onu ürüne dönüştürecek konseptten ziyade "ben daha iyi bilirim, benim dediğim olacak" ezoterik yaklaşımla gelişimin-girişimciliğin önü kapanıyor. Zira bu ülkenin zengini de aç fakiri de. Hiç kimse kazanımlarını başkasıyla paylaşmak istemiyor. BU sorunları aşmadan ne kadın girişimciler ne erkek girişimciler ekonomiye katkı sunamazlar. Ben bu konuda bu ay ki Popular Scıence dergisinde Veysel Berk’in İnovasyonla ilgili hayat hikayesini okumalarını ve eğer ekonominin canlanması isteniyorsa inovasyona ağırlık verilmesini tavsiye edebilirim.
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…