İnsanların acı ve gözyaşları üzerinden siyaset yapmayı ahlaki bulmuyorum. Ölen öldüğüyle yanan yandığıyla kalıyor gerisi de mal bulmuş mağribi gibi sağa sola saldırıyor. Ama hiç kimse bu toplumun bir ferdi olarak bu tür olayların önlenmesinde ne kadar rol alıyorum diye sorgulamıyor kendisini. 

Devletçiliğe karşı özgürlükçüler bile nerde bu devlet diye topu siyasete atıyor. Evet devlet bu tür olaylar daha aktif yer almalı, tabi ki esas sorumluluk da onların. Adalet mekanizmalarını en aktif şekilde işletmeli, gerekli tüm tedbirleri almalı. İntihar ve cinayet gibi olayların önüne geçmeli. Siyasiler bunun için aday olup seçiliyor zaten. 

Fakat unutulan bir gerçek var, siyaset kurumu devlet üzerinde tek yetkili erk değil. Onun içinde hangi siyasi parti gelirse gelsin sistemin dümen suyuna girip varlığını sürdürmenin peşinde. Düne kadar askeri vesayeti millet üzerinde boza pişiren güç olarak kullanıyorlardı bugün ise her yolu deniyorlar. 

Peki bunu nasıl yapıyorlar dersiniz? Aslında bu anlamda yöntemlerini çok da değiştirmediler. Toplumun hassasiyetlerini, değer yargılarını cemaatler, tarikatlar, kanaat önderi denilen şahıslarla, dernek vakıf gibi kurululşarla etkili olup onlar üzerinden siyaseti de milleti de dizayn ettiklerini sanırım sağır sultan dahi biliyor. Sıkıysa bunları eleştirinde göreyim? Daha dün Cihat Kısa’ya yapılan hala sıcaklığını koruyor.

Tabi ki eleştirilecek, hiç kimse eleştirilmez, eleştirilemez değil. Ancak linç edip dinden çıkarma yetkisi de hiç kimse de değil olmamalı. Lakin milletin ve siyasetin üzerinde bu yapıların etkisi görmezden gelinmemeli de. Hayatımız boyunca hangimiz bunların kıyısından köşesinden geçmedi ki? Adamlar öyle etkili ki adeta hepimizin gözünü kör ettiler, çoğu yanlışlarını göremedik. Gördüklerimizde de Enes kardeşimiz gibi baskıya maruz kaldık.

Ta ki Erdoğan siyasi dengeleri değiştirip bunları deşifre edip savaş açana kadar. Hatta o dönemler de çoğu Nur cemaatleri bile fetönün yanında yer almışlardı. Buda 15 Temmuz darbesinde sona erdi ve hepsi Tayyipçiyiz demeye başladı. Tabi en iyi yerlerde görevleri de kaptılar. Ne olduysa son bir iki senedir Tayyip düşmanlığı tekrar nüksetti. Türkiye gibi siyasetin kaygan ve kaypak zeminin de hangi parti iktidara gelirse gelsin bu gerçek değişmeyecek. 

Bir ikincisi ise insanların tercihleri. Bu anlamda Türkiye de gerçekten insanlar tercihlerini özgür iradesiyle yapıyor. Lakin eğitim sistemimiz monoton insan yetiştirdiği için insanlar ister istemez kendine uygun gördüğü bu yapılardan birinin yörüngesine takılıyor. Yani yine de insanlar bir şekilde tercihlerini kendileri yapıyor. Tabi bunu yaparken de çeşitli beklenti ve umutlarla yapıyorlar. 

İşte ben bu nokta da tek suçlunun siyasetçiler olduğu iddiasına, daha açık ifadeyle tek suçlu Erdoğan tanımlamasına itiraz ediyorum. Üzerimizdeki sorumluluktan kaçmak veya topu Erdoğan üzerine atmak kanayan bu yarayı tedavi etmiyor maalesef. Aksine başka yapıların, çıkar ve menfaat odaklarının ya güçlünün yanında yer alma kompleksiyle iktidarın yanında yer almalarına ya da iktidara yakın gördükleri başka siyasi mecralara geçiş yapacaklar ama hiçbir zaman kanayan bu yaraya merhem olunmayacak. Ölen öldüğüyle yanan yandığıyla kalacak. 

Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…