Annem 72 yaşında, bugünkü nesli gördükçe “biz sizi nasıl yetiştirdik, sizi iyi yetiştirtirmişiz” diye hayıflanıyor.
Haklı..
Bizim evlerimizin bahçesi vardı koşup oynadığımız. Sokaklarımızda ağaçlar vardı üstünde hoplayıp zıpladığımız. Toprak henüz betona dönüşmemişti. Küçük çukurlar kazıp içine bilye sokma oyunları oynardık saatlerce. Akşamın olduğunu annemiz ya da babamız seslendiğinde anlar, yemek sonrası dersin başına otururduk.
Ankara’ya geldiğimden beri aracımı götürdüğüm bir tamirci arkadaş var, ben yaşlarda. 25-30 yaşlarında iki de kalfaları. Ustalar çalışırken onlar ellerinde telefon sürekli bir şeyler oynuyor. Merak ettim sordum. Meğer biri bizim ustanın oğlu imiş. Niye böyle dedim ustaya. Biz çok büyük hata yaptık, kendimiz ezildik onlar ezilmesin dedik, böyle oldular. Acı bir tablo ama maalesef bütün ebeveynlerin yaptığı hata aynı.
Aslında bizim hemen ardımızdan gelen nesil Z kuşağının ayak sesleriydi fakat bizler farkına varamadık. Varsak ne olacaktı ki? Kontrolsüz bir teknoloji çılgınlığı aldı başını gidiyor. Bizler hazırlıksız bir şekilde teknolojinin esiri olduk. Bizler esir olunca çocuklarımız köle oldular, biz fark ettiğimizde her şey çok geç oldu.
Çok da suçlamıyorum Z kuşağı denilen yeni nesli. Çünkü bizim eserlerimiz bu çocuklar. Belki de onlar teknoloji ile kendilerine yeni bir yön verecekler. Ancak ne var ki aramızdaki büyük uçurumları telafi etme şansımız olmayacak. Bu biz ebeveynleri de aşan bir konu. Asıl çözüm siyasi iradede. Fakat ne var ki onlar sadece oy potansiyeli olarak gördükleri için aile yapımızı koruyacak tedbirleri hiçbir zaman kendilerine dert edinmediler, etmezler de.
Ben gelecekten her zamankinden daha fazla endişeliyim. Salgınla birlikte tamamen eve kapanan çocuklarımız uzaktan eğitimle toplumdan da uzak, teknolojiye bağımlı şekilde insan yüzü görmekten mahrum hale geldi. Aile kültürünü, büyük baba, büyük anne yüzü görmeden, akraba kardeş duygularını tatmadan yetişiyorlar. Z kuşağı son şansımız onu da elimizden kaybetmek üzereyiz.
Bugün bile televizyonları açtığınız da ailecek izleyecek bir şeyimiz yok. Büyükler dahi zıvanadan çıkmış durumda yeni nesli nasıl zapt edeceğiz kara kara düşünüyorum. Gençleri geçtim yaşını başını almış koca koca insanlar birbirlerini aldatıyor. Dolandırıcılık, hırsızlık, cinayetler, tacizler tecavüzler almış başını gidiyor. Marifetmiş gibi hafta boyunca insanlara izlettiriliyor. Emniyet, adalet sadece bu programlardaki olaylara müdahale ediyor sanki. Hoş, yakalananlar da geri salınıyor. Kimsenin kimseye güveni kalmıyor. Herkesin birbirini suçlayıp haklı olmaya çalıştığı bu düzende ben kendimi de suçlu görüp üzerime düşeni yaparak yetkilileri uyarıyorum.
Z kuşağı diye kimseyi suçlamaya hakkımız, hakkınızda yok. Ey devlet ricali bu gidiş nereye?
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile..
