Bugün öyle lafı eveleyip geveleyip uzatmayacağım. Çünkü çok değerli bir hocayı kaybetmenin üzüntüsü içerisindeyim.
Durmuş hocayla TÜBİTAK’taki görevine başladığında tanıştık, yaklaşık bir yıl kadar da komşuluk yaptık.
Güleç yüzlü, sempatik, mülayim kendi halinde iyi kalpli bir akademisyen, değerli bir bilim adamıydı Prf.Dr. Durmuş Kaya hoca.
Siyasi görüşü var mıydı bilmiyorum ama bir araya geldiğimiz de hiç siyaset konuşmazdı.
Kendini işine, bilime ve insanlığa adamış bir insandı. Hiç kimseyle polemiğe girmez sadece işine bakardı.
Tübitak da ne kadar durdu bilmiyorum, doktor olarak geldi daha sonra akademik hayatına devam etmek için üniversiteye geçti.
En son duyduğum Kocaeli üniversitesinde profesör olarak çalışmalarına devam ettiğiydi.
Bir ara Tübitak’ın başına geçeceği söylentileri dolaştı ortalıkta. Kendisiyle görüştüğüm de “yok öyle bir şey, ben yerimden ve işimden memnunum” dedi. İşine bu denli sadıktı.
Ve dün yine Tübitak’tan çok değerli bir bilim insanının haber vermesiyle öğrendim Durmuş hocanın Covid-19 illetinden Rahmeti Rahmana kavuştuğunu.
Siyasi olmadığı gibi medyatikte değildi Durmuş hoca. Kimya profesörü olarak kim bilir hangi yayınlara imza attı ama onu sadece bilim dünyası bilirdi. Bunun için medya da çok yer almadı.
Sessiz sedasız gelmişti Gebze’mize yine sessiz sedasız ayrıldı aramızdan. Onun ölümü hiç kimseyi ilgilendirmedi.
Futbolcular kadar konuşulmadı Durmuş hoca, siyasiler kadar yer almadı ulusal basınımızda, sanatçılar ve diziler kadar konuşulmadı. Sadece bizim gazete dün manşetten verdi Durmuş hocanın sessiz sedasız aramızdan ayrılışını.
Güle güle git Durmuş hocam. Rabbim rahmetiyle muamele etsin. Geride kalan kederli ailene de sabr-ı Cemil versin.
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile..
