Kaç gündür veda yazısı yazmayı düşünüyordum. Yazıyorsunuz olmuyor yazmayınca da olmuyor. Kimse okumak istemiyor, anlamak istemiyor anladığını yaşamak istemiyor. Anlatılan hayat farklı, anladıkları hayat farklı yaşamak istedikleri çok çok farklı. Kendi içindeki girdabında debelenen insanlık başını avuçlarının içine alıp akledip düşünmek yerine sosyal medyadaki faydasız bilgilerin peşinde ömür tüketiyorlar.
Bilginin gerçekliği, haberlerin doğruluğu onları ilgilendirmiyor. Ucuz yollu ikinci el hayallere gerçekleri kurban ediyorlar, doğrulara kulak tıkıyorlar. Sahadaki gerçeklikle sanaldaki sahte hayat farkını kavrayamıyorlar. Tükettikleri zaman, tüketilen ömür de işin cabası. Bu yüzden zaman zaman ümitsizliğe kalıp yazmanın anlamsız olduğunu düşünmeye başlıyor insan. Sanal aleme karşı mücadeleyi kaybediyoruz gibi geliyor.
Aslında internet ve bilişim teknolojileri insanoğlu için büyük veli nimet. Fakat emeksiz tüketilen her şey israf olduğu için bu alanları hoyratça tüketiyor hayatın gerçeğinden uzaklaşıyoruz. Hal böyle olunca kimse kimseyi anlamıyor, herkes anlaşılmadığını iddia ediyor, hiç kimse kimseyi de anlamak için konuşmuyor, herkes beni anlasın bekleniyor, hiç kimsede bir şey anlamıyor her şey anlamını yitiriyor. Bunun yanında ahlaki değerlerde yok olunca toplumsal çöküşler kaçınılmaz oluyor.
İnsan tatminsizliğe alıştırılmaya görsün artık ne verseniz tatmin edemezsiniz. Dünyayı verseniz bir dünya daha ister. Oysa ihtiyaçlar sınırsız imkânlar sınırlıdır. Herkesin imkânı çabasına göredir. Ne kadar ekmek o kadar köfte misali. Lakin tatmin olmayan nefisler kendi imkânlarını tükettiğin de başkalarının imkânlarına göz dikmeye yeltenir. Kimi bunu kılıfına uydurup yapar kimileri de cebren. Hele ki demokrasi soslu bu fırsatları kaçırmayan çok insanlar var bu ülkede.
Böyle zihniyetli toplumlarda en kolay iş siyasilerin olur. Onlar da kılıftan bol bir şey yok zaten. Tatminsizliğe alıştırılmış, sosyal medya ve sporla uyuşturulmuş millete “fiyatlar oturdu” dediniz mi akarsular durulur, gelen zamlar unutulur. Türk-iş istediği kadar açlık sınırı 6500 lira, yoksulluk sınırı 22 bin lira oldu desin dursun. Millet çoktan yeni hayallere yelken açmıştır bile. Açlıktan taviz verilir zevkten ve keyiften taviz verilmez. İktidarın slogan atmasına bile gerek yok vatandaş durmak yok yola devam eder.
Hem de gözünün önünde olup biteni görmezden gelerek. Daha önce de yazdım gündem olmadı bir daha yazacağım. Üstelik Mamak Ak parti ilçe yöneticilerine ve belediye başkanlığına yazıları göndermeme ve çoğu da okumasına rağmen hiç oralı olmadılar. Ben yine yazacağım varsınlar olmasınlar. Belediye ile ilgili önceki yazdığım yazı da zabıta müdürünün pazardan para harcamadan alışveriş yaptığını yazmıştım. Cumartesi günleri de bizim alt sokakta Pazar var.
Birisi 50-55 yaşlarında diğeri 30-35 yaşlarında iki zabıta memuru ellerinde dolu poşetlerle zabıta Pazar yeri binasına doğru gittiler. Merak edip takip ettim. Yanlarında genç ve irice bir adam daha vardı. Onun arabasının kapılarını açıp ellerindekileri oraya koydular. Hanım bir zabıta memuru da kapıda esas duruşta onları bekliyor. Adam genç zabıta ile bir şeyler konuştuktan sonra arabasına bindi, hanım memurla diğer iki zabıta iyi günler amirim deyip yolcu ettiler paşayı.
Merak edip ben yaşlardaki memura bu kim diye sordum, “zabıta birim amiri” dedi. İyi de niye size taşıttırıyor aldıklarını dedim, “biz kendimiz taşıdık, iyi birisi. O da bize yardım eder” dedi. Hatta paşamızın kendi iş yeri varmış, oraya almış pazarlıklarını. Kucağımda bebek olduğu için daha fazla soramadım ama sorulması gereken çok soru var.
Bir defa niye siz göreviniz başındayken asli görevinizi bırakıp amirinize hizmet ediyorsunuz? Size maaşınızı amiriniz değil devlet veriyor. Amiriniz olacak o paşa göbek büyüteceğine kendi yükünü kendi taşıyıp yediğini içtiğini biraz eritse fena olmaz hani. Biliyorum zabıta müdürünün yazısına ses çıkarmayanlar bunu da görmezden gelecekler. Sizin bu aymazlığınızın faturasını da cumhurbaşkanı fiyatlar oturdu zannedip millete teselli verecek.
Maalesef sayın Cumhurbaşkanı, fiyatlar oturduğu doğruda milletin cebine ve yüreğine nasıl oturduğu bilgisi hakkında size yanlış bilgi veriyor etrafınızdaki dalkavuklar. Pazar alışverişini bedavaya getiren amirleriniz onlara hizmet eden memurlarınız olduğu sürece zamlar milletin cebine oturmaya devam edecek. Bunlara ses çıkarmayıp göz yuman teşkilatlarınız da ipinizi çekiyor, haberiniz olsun.
Biz Mamak’ta yaşadığımız için burada gördüklerimizi yazıyoruz. Bu demek değil ki diğer yerler gül gülistan. Bu gidişat milleti, 2023 sizi bitirmeden siz bunları bitirin. Her zaman söylediğim gibi sorunun siyasi olduğu kadar ahlaki boyutu da var. Vatandaş siz de siz olun bu oyuna gelmeyin. Biz gazeteciler olarak yazıyoruz siz de bu tür olayları gördüğünüz de anında tavrınızı koyun ortaya. Prim vermeyin devleti söğüşleyenlere. Biz yazarız da siz okuyup destek vermezseniz bu devran böyle döner, Ali gider veli gelir sizin durum değişmez.
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile..
