Doksanlı yıllarda basılı basın dördüncü kuvvet medya olarak görev alıyordu ülke siyasetindeki yerini. Devirle birlikte adlandırmalarda değişti. İktidarın da muhalefetin de kavgalarını kamuoyuna yansıtan medyaları var. Fakat adlandırmalar kendilerine değil bir birlerine karşıt adlandırmalar. Yandaş medya, fondaş medya. Bir de bizim gibi bunlardan bağımsız medya var. Onu da biz adlandıralım istedik, vatandaş medya.

Öyle ya! Siyasiler mahalle kabadayıları gibi ya suni gündemle ya da doğal gelişen gündemler üzerinden kavga ederken medyaları da canhıraş bir şekilde savunma ve saldırıyı oynuyorlar. Bize de vatandaşın gerçek gündemini yazmak düşüyor.

Günlerdir ülkenin güneyinde yangınlarla mücadele edilirken siyasiler uçaktı, helikopterdi, vardı yoktu tartışıp durdular. Düğün değil bayram değil eniştem beni niye öptü der gibi sabah sabah Milli Eğitim bakanlığı değişimi düştü ajanslara. Yangından kaçar gibi bir gidiş oldu. Ben aylardır adalet bakanının değişmesini beklerken sahada fazla aktif olmayan, aylardır okulları kapalı kalan bakanın gidişine anlam veremedim. Yangınlar sağlık bakanının pabucunu dama atacak diye beklerken niye siz?

Virüstü aşıydı muhabbetleri artık kabak tadı vermeye başladı. Artık biraz da yönetimsel olarak hastanelerinizle ve personellerinizle ilgilenseniz diyoruz. Bilginiz var mıdır bilemiyoruz ama hastaneleriniz rahmetli Nejat Uygur’un “hastane mi kestane mi” parodisine dönmüş sayın bakan. Hazır kurulu sistem bile işlemiyor, işletilemiyor. Varsa yoksa aşı, gel sırtımı kaşı, tedavisiz hastaları eve taşı. E-Nabız’a giriyorsunuz istediğiniz bilgiyi bulamıyorsunuz. En yakın seçeneği işaretleyip hastanenin yolunu tutuyorsunuz. Randevu saatinde içeri alınsanız da “bir dakika bekleyin, birazdan alacağız” denilerek akşama kadar bekletiliyorsunuz. Hasta hakları birimine gidiyorsunuz, içeri de iki kadın personel bir muhabbet bir muhabbet, mesai bitecek neredeyse. Farklı birimden olan diğer kadın gidince lütfedip ilgileniyor. Polikliniğin önünde bekleyin, çağırılıyor olabilirsiniz diyor. Ama ne çağıran var ne soran. Dayanamayıp yeni adları doktor asistanı olan hanımefendiye çıkışıyorsunuz, pardon özür dileriz sizi unuttuk.

Gerçekten hastanelerin durumu içler acısı. Daha öncede şehir hastanesindeki bir olay da görüntü almak istedim başhekim sekreteri beni polisle tehdit etti. Gazeteciyim hanımefendi, haber değeri olan her şey mesleğimin alanına girer dedim. Beni hiç ilgilendirmez, kendini polise anlatırsın diyor. Dünde aynı tehditleri Ankara Eğitim Araştırma hastanesi kadın doğum servisinin sekreteri yaptı. Sayın bakana soruyorum, bunlar bu cesareti nereden alıyorlar? Ya da hastanelerinizi kim yönetiyor, kim denetliyor? Bu yaz sıcağında hastalar içeride pişerken dışarıda beyaz, yeşil mavi önlüklü personeliniz cirit atıyor, haberiniz var mı? 

Dün de çok saygıdeğer büyüğüm, ağabeyim Vahap Ayar’ın aşı randevusu olmasına rağmen mesaj atıp pardon özür dileriz aşınızı yapamıyoruz deniliyor. Ya gerçekten şaka mısınız ya da salgın döneminde sizinle kimse ilgilenmiyor da meydan size mi kaldı? Öyle ya 184 SABİM de salgın dolayısıyla şikayetleri alamıyoruz diyor. Ne demeye kurdunuz bu hattı, sizler niye orada oturuyorsunuz? Geçin virüsü mürüsü, sokaklar insan seli, maçlar bile artık seyircili. Atın üzerinizdeki ölü toprağını da görevinize dönün sizde bir an önce.

Neyse bizim vatandaş medya olarak arkamızda kimse yok, fazla kaşıyıp şimşekleri üzerimize çekmeyelim. Vatndaş medya olarak zaten üzerimize düşeni fazlasıyla yapıyoruz. Fondaş değiliz, yandaş değiliz vatandaş olarak sizde kendi medyanız olan vatandaş medyayı destekleyin ki sesimiz daha gür çıksın, değil mi yani?

Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…