Soğuk kış günleri geldi çattı.

Birçok insanımız artık kış ve soğuk derdiyle uğraşmak zorunda kalacak.

Özellikle yoksul aile çocukları bunu derin bir şekilde hissedecek.

Birçoğumuz bu çocukları görmüştür.

Bendeniz de kışın karlı havada ayakkabısı olmayan çocuklar görmüştüm.

Bizlerin bir çoğu da zorlu bir dönemden geçmiş, fakirlik ve yoksulluğu tatmışızdır.

Yani bildiğimiz şeyleri şimdi bilmediğimiz insanlar yaşıyor.

Dinimizde, vicdanımızda, merhamet ve şefkatimizde çok istisna bir yeri vardır kardeşine el uzatmanın.

Yoksulu görünce ben yanındayım buradayım diyen elini uzatan nice insanlar elbette bulunur.

Ama çoğunluk maalesef uzakta kalmayı tercih etmiş, o minik yüreklerin sevinmelerini, mutlu olmalarını ve dertlerine çare olunmayı bir kenara bırakıp onları mahrum etmiştir.

Allah (CC) Kuran-ı Kerim’de şöyle buyurmuştur; 'Onlar utançlarından isteyemese bile zenginin malında hak sahibidirler.'

Buna İslam âlimleri zekat der, sadaka derler.

Ama gönülden kopan ve yürekten fışkıran merhametin, şefkatin adı konmamıştır.

Buna sadece ilahi bir lezzet diyebilirim.

Bizler Müslüman bir toplumuz hani komşusu açken tok yatmayan Müslüman toplumu.

Tabi şimdi komşusu açken horul horul yatan bir Müslüman toplumu olduk o başka.

Geliniz hep beraber hassasiyet gösterip üşüyen minik bedenleri ısıtalım.

Aç kalmış, çaresiz kalmış insanlara hep beraber el uzatalım.

Bir minik bedenin veya çaresiz kalmış bir insanın gözlerinde tebessüm olalım.

Yüreklerinde mutluluk olalım.

Dualarında âmin olalım.

Herkes gücünün yettiğince el uzatsın.

Allah için bu mutluluğu tatsın. Çünkü Rabbimizin bir kuralı vardır.

Siz yer yüzündekilerine merhamet edin ki, gökyüzündekiler (Melekler ve ilahi yardımlar) da size merhamet etsin.

Ölümlü dünyanın ölmeyen eserleridir yardımlaşmak.

Çünkü beden gider amel kalır.

Kalp çürür ama merhameti kalır, beyin çürür ama tefekkürü kalır, eller çürür ama duaları ahirette ebedi kalır...