Âlemlerin Rabbi olan Allah’a şükürler olsun ki, bizleri insan olarak yaratmış, en güzel surette ve şekilde dizayn etmiştir. Rabbimizin bize bu lütfundan dolayı ne kadar şükür etsek azdır. 
Rabbimiz bizlere şöyle buyurmaktadır. Ey insanlar üzerinizdeki nimetimi, size verdiklerimi anın (hatırlayın) sizi gökten yağdırıp yerden bitirmek üzere nimetlerinden başka birimi var? Öyleyse Rabbinize nankör olmayın. 
Evet bizi yediren içiren, besleyip büyüten tabi ki Rabbimizdir. Yağmur yağdırıp topraktan bizlere türlü türlü mahsul sunan gene o şanı yüce Rabbimizdir. Bizlere sunduğu lütuflara bir bakar mısınız?
Gözümüz, ciğerimiz, ayaklarımız, ellerimiz, daha neler neler sunmuş bize. Öyle ki, insanın içinde bulunan damarlar neredeyse dünyayı dönecek kadar çok. Vücudumuza milyarlarca hücre eken ve bize o hücrelerle hayat sunan bir Rabbimiz var.
Bir ev veya dükkân tutuyorsunuz daha girmeden hava parası veriyorsunuz. Oysa Rabbimiz bize verdiklerinin hiçbirinden 5 kuruş talep etmemiş.
Öyle ya bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı varda bize bunca nimeti sunan ve bizi insan olarak yaratıp bize bu lütfu sunanın ne kadar hatırı var? Bizi başka bir varlık olarak ta yaratabilirdi.
Bize acılar çektirebilirdi her gün bir yerimizi kırabilir her gün bizi acıya duçar edebilirdi. Ama o hep tersini yaptı merhamet etti, şefkat etti, ezmeye gücü varken kol kanat olmayı seçti. Kuluna hiç zulmetmedi ve af etti ikram etti.
Böylesi güzel bir Rabbimiz varken bizler onu ne kadar tanıyoruz? Ne kadar biliyor ve ne kadar seviyoruz? Lafa gelince en çok Allah sevilir ve ben Allah’tan başkasından korkmam denir ama gelin görün ki bunlar sadece lafta kalmış.
Şimdi bir soralım kendimize bize bunca lütfu sunan Rabbimiz secdeyi, anılmayı, zikredilmeyi, ibadet edilmeyi hak etmiyor mu? Bize ne oluyor nereye gidiyoruz? Her şeyi bize sunan Rabbimize hiç mi vefamız yok? Yani ona başımızı eğip namaza duramıyor muyuz? Bize yolladığı kitabı okuyup onunla amel edip ebedi kurtulmaya bakamıyor muyuz? Hep mi kendi derdimizle hayat süreceğiz?
Hiç mi din derdimiz, Allah derdimiz olmayacak? Böyle giderse kendimize yazık emiş olmayacak mıyız? Silkelenmeli ve kendimize gelip dinimize dönmeliyiz. Bize kimsenin verecek cenneti yok, cehennemi yok. Kabirde kimse bizimle olmayacak. En sevdiklerimiz bile toprak atıp gidecek. 
Bize Rabbimize itaat etmekten başka fayda yok bu dünya külliyen bize zarar. Sözlerimi Hz Ali efendimizin şu güzel duası ile bitiriyorum.
Allah’ım sen cömert, mert, şefkatli, güçlü ve esirgeyen olmak üzere tüm güzellikleri kendinde toplayan ve tam benim istediğim gibisin. Öyleyse sende beni istediğin gibi kul eyle…