Bizler tarihte hep şanla şerefle anılmış, merhametleri, şefkatleri ve cömertlikleri ile nam salmış insanların torunlarıyız. Ceddimiz, kültürümüz, inancımız her neyimiz varsa hep güzel şeylerdi.
Ama şimdi bize bakıyorum ne inancımıza ne kültürümüze nede ceddimize sahip çıkabiliyoruz ve gereğini yapabiliyoruz.
Hani meşhur laf insanlık ölmüş deriz ya evet insanlığı katletmişiz. Menfaatçi olmuşuz paylaşmayı unutmuşuz çıkarımız yoksa iş yapmaz hale gelmişiz.
Riyakârlık daha ön planda tutulmuş hep desinler için amel etmeye çalışır olmuşuz.
İşte maalesef böyle bir yapıya ve kalbe sahip olduğumuz için işlerimiz rast gitmiyor ve yaşadığımız yerlerde bereket, hayır ve huzur olmuyor
Kendini düşünen bir zihniyet ve bu zihniyetlerin oluşturduğu toplumlar bir adım öne gidemez.
Kardeşçe paylaşımı bilmeyenler kardeşinin elini tutmayanlar kendi menfaati için iş yapanlar var oldukları toplumları da batırırlar.
İnsandaki en güzel hallerden biride karşılıksız bir şeyler yapabilme yetisidir. Yani Allah’tan bekleyecek kulundan değil.
İşte böyle bir yapımız olsaydı şimdi ne bu halde bunalım içinde olurduk nede toplum olarak cinnet geçirirdik.
Sadece kendi gemisini yürüten kaptan anlayışı ile gidilmez. Bizler kardeşiz her konuda elimizi tutmalıyız bana ne denmez bugün ona yarın sana gelir.
Şimdi böyle kardeşçe düşüncelerle elimizden gelen yardımlarımızı esirgemeden ve karşılığını Rabbimizden bekleyerek paylaşmaya ve yüreğimizden bencilliği, menfaati atıp Allah için iyilikler yapmaya, kaybolan, ölmüş insanlığı geri getirmeye çalışalım derim.
