Ramazan ayı boyunca aç ve susuz kalıp akşama kadarda sıcağın alnında çalışıp zorlu bir mücadele vermek elbette zordur. Ama bakınız şöyle bir rahmeti vardır Ramazan ayının kimse halinden şikâyetçi olmaz yani evet acıktım susadım der ama bunu şikâyet bazında demez.
Düşünsenize birisi size gelmiş aç susuz kal akşama kadar yeme içme oruçlu gibi dur sana para veriyim diyor. Ne dersiniz? Hele de susuzluktan yanıyorsunuz tamda karşısınız da buz gibi su.
Yani ben hemen içerdim aman başlarım vereceğin paraya derdim. Bir keresinde Mustafa Paşa Camisi'nin avlusundaydım öyle bir susamışım ki, o güne kadar hatırlamıyorum öyle bir hararet.
Çeşmeden buz gibi su akıyor elimi yüzümü yıkıyorum ama içim su diye kıyametleri kopartıyor. Dedim ki ben buradan kalkayım yoksa bu oruç gidecek. Ve çeşmenin başından kalkıp uzaklaştım, dedim ki bugün bu oruç bende kaldıysa daha da ben oruç falan bozmam o dereceydi yani.
Şimdi bütün bunları emimin her oruçlu yaşıyor. Kendimden misal vermem aslında herkesin bir misali olmuş oldu. Böylesi bir şey ne para için yapılır nede mal için yani ben şahsen kabul etmem bunu mal için para için. Ama hepimiz Allah için bunu kabul ettik aç kaldık susuz kaldık zorlandık ama mutluda olduk.
Çünkü kalbimizde bir ilahi sevgi vardı bu sevgi bize güç verdi aş ve susuz kalmak bizi diğer günlere nazaran çokta zorlamadı ve severek tuttuk.
İşte Allah için olunca aç kalmak susuz kalmak bile keyifli olabiliyor. Ramazanın bu güzel maneviyatını her daim alabilmek ve bu lezzeti ziyadesiyle tadabilmek umudu ile Rabbim hepimizin gönlünü mesrur eylesin.
