“Ey nefsim deme, ‘zaman değişmiş, asır başkalaşmış. Herkes dünyaya dalmış, hayata perestiş eder, derd-i maişetle sarhoştur.’ Çünkü ölüm değişmiyor.”  (Bediüzzaman Said Nursi)

Evet bu hafta yazıma tam da bu cümleler üzerinden başlamak istiyorum. İçinde, bir çok konuya değinebileceğimiz mesajlar var ama ben “FAİZ” konusuna değinmek istiyorum. Faiz, şuan toplum olarak, hepimizin öyle ya da böyle bir şekilde ve bir yolunu bularak bulaştığımız bir durum. Ve tabi bahanemiz de hazır “.. ama herkes yapıyor. Hem ben ev almak için faize bulaştım vs.” diyoruz. Emre itaatsizlik edip hadsizlik ediyoruz. Zira Rabbimiz ’in bize teminatı var ve diyor ki; “Ey iman edenler size rızık olarak verdiğimizin temiz olanlarından yiyin ve yalnızca O’na kulluk ediyorsanız, Allah’a şükredin. (Bakara suresi,172)” demek ki neymiş Rahman bize dünya da rızık teminatı veriyor. Biz mi ne yapıyoruz? Biz beden ve hal diliyle bir nevi  “ biz sana güvenmiyoruz (haşa), bizim sana ihtiyacımız yok (haşa), senin rızık olarak verdiğin bize yetmez (haşa), biz kendi başımızın çaresine bakabiliriz” diyoruz. Öyle değil mi ama? Yaptıklarımız bu anlama gelmiyor mu? Asır başkalaşmış herkes dünyaya dalmış. Ama bu ölümün olmadığı anlamına gelmiyor. Ölüm ölmüyor…

Herkesin aynı günahı işlemesi onu haram olmaktan çıkarmaz. Hem sanıyor muyuz ki cehennem de herkese yer yok? “…  Cehennem de kafirlere yer mi yok” (Ankebut suresi, 68) ayetini okuyunca film şeridi biraz da netleşip kısalıyor gözümde. Elhamdülillah biz kafir değiliz ama zaten ayetin tefsirinde sadece kafirlerden bahsetmiyor. Anlatılmak istenen bir günahı tek de işlesek toplu olarak da işlesek bunun kaçarı yok.  “ Hem deme; ‘ben de herkes gibiyim.’ Çünkü herkes sana kabir kapısına kadar eşlik eder.” Diyor büyük üstat Said Nursi. Koyun sürüsü olmayı bırakmalıyız. zira Kur’an da  bir çok surede “akıl etmez misiniz” diye buyuruyor Rabbimiz. Akıl edebilmek için önce ilahi mesaj Kur’an’a bakmamız gerekiyordu, biz bilemedik. Tozlu raflarımızdan ve odamızın sözüm ona baş köşesinde kılıfından çıkarmadığımız Kur’an’a şöyle bi bakmadık. Belki çok başka olabilirdi her şey. Asır başkalaşıp zaman değişse bile biz aynı kalacaktık belki.

Fani hayatla meşgul olduğumuz kadar belki ebedi hayatla meşgul olmuş olsak iki cihanda da rahat ederdik. Ama biz bu ikinci seçeneği hiç denemedik belki.  Ve maalesef işlenen onca günaha, yapılan onca isyana rağmen kullanılan acımasız bir cümle; “ Bizim kalbimiz temiz. Nasılsa Allah bizi affeder.” !

Oldu başka bi emriniz var mıydı?? diye sorarlar adama. Hiç şüphesiz Rabbi Rahimin mağfireti (bağışlaması)gazabından daha çok. Ama buna dayanarak Rabbimizi yok sayıp sonra da mağfiretine ümit bağlayamayız. Buna hakkımız yok. Hakkıyla kul olmayı deneyelim önce yapamıyorsak ta en azından bunun için çabalaya biliriz. Ne diyelim bilinçlim olup bilinçlendirmek ümidi ile..

SÜMEYYE GÖRAY