Bayram Gündoğdu hoca 2007’den beri Roza Sanat Merkezi (RSM) adı altında Gebze de faaliyet gösteriyor. Bendeniz 26 yıldır Gebze’deyim, TÜKODER’deyken bir iki tiyatro gösterisi izledim fakat bu tiyatro grubu İstanbul’dan gelip oynamışlardı. Gebze’ye ait bir tiyatro grubunun olması sanat ve kültür açısından çok büyük bir eksiklikti. Bayram hocayı böyle bir boşluğu doldurduğu için kutlamak gerekir. Sadece kutlamak yetmez yerel yöneticiler dahil bütün Gebze destek verip sahip çıkmalı kendisine.
Bayram hocayla benim tanışıklığım ise bundan 2-3 yıl öncesine dayanıyor. Sosyal medya aracılığıyla tanıştık kendisiyle. Sanatsal uğraşılar her zaman benim merakımı celp etmiştir. Yazışma şeklinde başlayan bu tanışıklığı daha ileri safhaya taşımak için yüz yüze görüşme talebime çok yoğun iş temposu ve programına rağmen bir İstanbul dönüşü eski yerlerindeyken(Şimdi yeni yerlerine taşındılar) beni misafir etmesiyle gerçekleşti. Soğuk bir kış günü olmasına karşın bu genç kardeşimizin sıcak ilgisi hoş sohbet ortamında üşümüşlüğümü aldı götürdü. O güne kadar hiçbir oyunlarını izlemedim ancak kendisinden bir ricam vardı. Engelliler için bir oyun sergilemeleri. Bugüne kadar engellilerle ilgili bir oyun oynamadıklarını fakat olmayacak bir şeyde olmadığını ifade etti. Yalnız söz vermeyim ama mutlaka oynamak isteriz dedi. Çünkü gerçekten çok yoğunlardı. Hem sıfırdan bir işe kalkıyorsunuz, arkanızdan destek yok, üstelik başka bir işte çalışıyor ve iş çıkışlarında ve hafta sonları tiyatroya zaman ayırabiliyor. Ben de kendisine fazla ısrar etmeden ilk oyunları olan “yaramaz çocuk miço” oyununu izlemeye gittim. Gerçekten çok başarılı bir oyundu ve Gebze’de bizde varız diyorlardı.
Benim de iş yoğunluğumdan dolayı uzun süre kendisiyle görüşemedik. Geçtiğimiz mayıs ayında beni iş yerime tanımadığım üç arkadaş ziyarete geldiler. Gökyüzü özel eğitim okulundan Muzaffer beyin gönderdiğini söylediler. Benden ne istiyorsunuz dediğimde, sizden bir beklentimiz yok, biz işaret diliyle bir tiyatro oyunu sergileyeceğiz. Bizi izleyecek etrafınızdaki insanları salona toplarsanız seviniriz dediler. Belki onlar farkında değillerdi ama benim içim gümbür gümbür kaynıyordu fakat ben hissettirmemeye çalışıyordum. Çünkü görmem lazımdı oyunlarını. O gün hava bardaktan boşalırcasına yağmurlu olmasına rağmen eşim, büyük oğlum ve ben gittik oyunu izlemeye. Evet işaret diliyle oynuyorlar fakat hiç birisi engelli değildi. Ben buna daha çok sevindim. Çünkü engelli bir şekilde birbirini anlar, ne var ki esas toplumun engelliyi anlaması, onların farkında olmasıydı önemli olan. Şinasi hocam, Merve ve kadir kardeşim o günden sonra yine beni ziyarete geldiler. Bu sefer işi bayağı ilerletmek istiyorlardı. Dedim, oynadığınız oyun güzeldi fakat daha profesyonel olması için tiyatronun tekniklerini de öğrenmek daha doğru olur. Dediler o zaman bize bu konuda yardımcı olur musun. Eee dostlardan uzak kalınca akla da gelmiyorlar hani. Epey düşündüm, sonradan aklıma düştü Bayram hoca. Hemen kendisini aradım randevu talep ettim. Sağ olsunlar kırmadılar görüştüler bizimle. Yine aynı sıcak ilgiyle karşıladı Bayram hocam bizleri. Esas mesleğiyle ilgili işini bırakmış, tamamen tiyatroya odaklanmış. Ama buna rağmen halen çok yoğundu. Bir iki görüşmeden sonra işaret diliyle tiyatro oynama çalışmalarına başlandı. Allah nasip ederse Bayram hoca ve Şinasi hocamın destekleri ve ekipte oynayacak arkadaşların gayretleriyle inşallah 3 Aralık engelliler gününe bu oyunu yetiştirmiş olacağız. Bu aşamadan sonra yine Rabbim nasip ederse AB kapsamında da oyunlarımız devam edecek. Bizde şimdiden Gebze halkımıza duyurmuş olalım, o tarih de kimselere randevu vermeyin. Bizlere kapılarını açan ve onca iş yoğunluğunda fedakarlık gösteren Bayram hocama ve eşi Zuhal hocama tüm Gebze adına, engelliler ve gazetem adına şükranlarımı sunuyorum. Medeni cesaretinden dolayı Şinasi Birışık hocama ve ekipte yer alan ve emeği geçen bütün arkadaşlarıma teşekkürü bir borç biliyorum. Hem gazetemizden hem de tiyatromuzdan bizi izlemeye devam edin diyorum.
Selam ve dua ile hoşça kalın esen kalın...
