15 Temmuz 2016. Demokrasimiz için kara bir leke. Başaramadılar, başaramazlar da…
O geceden itibaren gerek meydanlarda, gerekse ulusal basın ve sanal ortamdan an ve an izledim. Görüşü ne olursa olsun millet Başkomutanı’nı dinledi. Tam tabiri ile darbeci kardinal FETÖ’nün askerlerinin postal bağlarını çözdü. Çıkardı boyunlarına astı, yafta gibi.
Bir kısım şerefsiz subay don atlet sergilendi millete. Adamlarsa, gururları varsa intihar etmeliler.
Bak sen şu kardinal avanelerine! Benim silahımı bana doğrultmuş. Sonuç ne oldu? Namlular bir tarafına…
Evet bu musibet atlatıldı. Ama teyakkuzda bu millet. Demokrasi nöbeti devam ediyor.
Küçük bir uyarı, kardeşçe…
İçimizde o meydanlar da bu tür ortamları seven, kaotik ortamlardan hoşlananlar olabilir. Provokasyonlara aman dikkat.
Düşman belli…
Hedefimizi şaşırmayalım. Büyük bir rüzgar bu. Bu rüzgara bu millet yelken açtı. İstiklal muharebelerinden sonra görülmemiş bir katılım oldu. Meydanlar Nene Hatunlarla şerife Bacılarla doldu. Herkes Mehmetçikti.
Millet dinlenmeli. Hesapları görülmeli bir an önce.
Seksenbir vilayetin meydanlarına sehpalar kurulsun. Pensilvanya’dan İmralı’ya toplansın bu milletin kaderi ile oynayanlar. Asılsınlar. Cellat aramaya gerek yok. Parasını da istemiyorum. Biri benim, zevkle…
Bu kana susamışlık değildir. Binlerce yavrunun kanı yerde kalmasın. Emniyet ve askerden üniformalı teröristler arınsın bir önce. Geç bile kalındı. Gün birlik, dirlik günü. İç ve dış düşmanlara karşı.
Unutmayın, uğrunda ölen birileri yoksa toprak vatan değildir…
Benden söylemesi…