Türkiye adı konmamış bir savaş içerisinde. Hem öyle böyle değil. Sadece terör örgütü merkezli gibi görünen, fakat hem iç ve hem de dış güçler tarafından sevk ve idare edilen bir savaş.
Ve gündem öyle hızlı değişiyor ya da değiştiriliyor ki, yaşananları yan yana koyarak sonuç çıkarmak hayli güç. Sadece şehitlerimize odaklanmış beyinler. Düşünceden alı konan, sadece aziz naaşlarına karşı son görevlerini yapmanın vazife olarak görüldüğü bir hayat.
2000'li yılların başında açılım adı altında gösterilen hoşgörü, bunun paralelinde göz göre göre şehirlerde odaklanan terörizm! Evet, temelinde hoşgörü olan bir dinin mensubuyuz. Ama kime karşı?
Tarihte aynısı yaşanan ermeni mezalimi gibi, ana karnın da veya henüz yaşına girmeden katledilen masum yavruların katillerine mi gösterildi bu hoş görü? Bu görünüşte insan, hayatı hayvandan daha adi olan dağ farelerine mi gösterildi yoksa?
Vatanın teminatı Mehmetlerimin, polisimin katillerine mi reva görüldü bu hoşgörü? Dahası neden reva görüldü ki?
Hava alanı katliamından bahsetmek bile istemiyorum…
Her defasında demiyor muyuz "Müslüman Türk’ün dostu Müslüman Türk’tür yine" diye.
Nereden geliyor bu Yahudi seviciliği? Tarihin hangi satır aralarında bu toplumun bırakın Türk milletine, diğer Müslüman milletlere dostluğu? Şayet İslam ülkelerinin liderliğine soyunuyor isek ve öyle görüldüğümüz iddia ediliyorsa nedir bu çeliş ki? Şimdi 'One minute' diye kim demiş oldu?
AB kapılarında yatıp kalkmaktan usanmadık mı, ağrımadı mı hala bir yerlerimiz? Kısacası ibret almak yok mu tüm bu olanlardan? Benim anladığım din anlayışı bu değil. Yok, eğer dünya siyaseti bunu gerektiriyor diyorsanız bırakın meydanlarda ayet okumayı. Ya göründüğünüz gibi olun, ya olduğunuz gibi görünün.
Benden söylemesi…