“O iyi insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler. Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık.”
Yaşar Kemal, çok doğru bir tespit yapmış.
Dünya hızla kirleniyor…
Temiz kalmak bile büyük bir erdem…
Dünyadan göçüp giden o güzel insanları düşünüyorum.
Yaşadıkları döneme ciddi izler bırakmışlar.
Büyük işler başarmışlar…
“Ne güzel insanlarmış!”
“Güzel insan olmak!” bizlere has bir şey değil!
Özel yaratılmış onlar…
Hep bu kafadayız!
Ne farkımız var o güzel insanlardan….
Evet!
Ne farkımız var?
Bu dünyaya gelmiş her bir kişinin görevidir, yaşadığı toplumda iz bırakmak…
Bir iş başarmak…
Taşıdığı bedene borcudur.
Zor değil güzel insan olmak.
Güzel insan olmak için; sanatçı, edebiyatçı, müzisyen, bilim adamı olmak gerekmez.
Duyarlı bir vatandaş olmak…
Empati kurmak…
Doğayı sevmek…
Evrensel değerlere inanmak, bu değerleri içselleştirmek, kendi yaşamında göstermek...
Budur…
Bu kadardır…
İlk…
Sevmekle başlar her şey…
Dünyadaki her şeyi ve herkesi sevin…
Güzel insan olun…
Hem de en iyisinden…
Toplum güzel insanlarla dolup taşsın…
Barış, güven, huzur dolsun…
Güzel bir toplum var olsun…
Yoksa, “O iyi insanlar o güzel atlarına binip çekip gittiler!” der dururuz.
Bu dünyada tek avuntumuz, “O güzel ve iyi insanlar!” olur.
