Meslek edindirme kurslarının hangi tarihte başladığını net olarak bilmiyorum ama ilk kurs Çoban Mustafa Paşa Külliyesi'nin meydan girişinin hemen sağında Komek tarafından kurulduğunu duymuştum. O dönemde ilgimi çeken kurs henüz yoktu. Bir ara Ney üfleme merakı sardı bendenizi. Hemen bir tane ney alıp üflemeye başladım ama ne mümkün, ses bile çıkaramadım. Daha sonra bir tanıdığın vasıtasıyla Mersin'den özel yapım bir kız neyi sipariş ettim, ses çıktı ama benim gibi bağlama çalan birinin hayli zorlanacağı bir enstrüman olduğu da bir gerçekti. İşte tam o zaman Komek aklıma geldi. Fakat talep olmadığı için ney kursu yoktu. Aradan 5-6 yıl geçti sanırım bir arkadaşın Komek’e ney kursuna gittiğini öğrendim ve hemen ney’imi kapıp gittim. Hoca kimdi bilmiyorum ama biraz üfletti, 'sende yetenek var ama sanırım kayıtlarımız doldu fakat seni aramızda görmek isterim' dedi. O zaman müdüre bayanı ikna edemedik ve gidemedim.
Fotoğraf çekmek merakı da gençlik yıllarımdan beri olan bir istekti. Fakat ne makine almaya ne de kursa gitmeye fırsatım olmadı. Geçtiğimiz Ramazan ayında 'Canon' marka bir makine aldık nihayet ama cep telefonuyla fotoğraf çekmeye benzemiyordu. Otomatik modu belki aynı işlevi görüyor olsa bile fotoğraf makinesi farklıydı ve ben bu farkı öğrenmem gerekiyordu. Aslında vakit anlamında yine fırsatım yoktu. İnternetten Gebze Belediyesi'nin sayfasına girip kayıt yaptırabilsem akşamları gidebilirdim diye düşündüm. Ama sitede kurs kayıtları aktif değildi. Sağ olsun eski mahallemden Tuğba hanım kardeşim kursun başladığı gün haber verdi, 'sen gel ağabey' dedi. İyi ki demiş. İlk hocamızla fazla beraber olamadık, yerine gelen Turgay hoca ise işin tam profesyoneli. Kendisinden çok şey öğrenileceği de kesin. İşin gerçeği fotoğraf çekmenin bayağı bir meraklısı da varmış. En önemlisi de her yaştan ve meslek grubundan, hatta emeklilerin bile olması gerçekten sevindirici bir durum. Her biri birbirinden değerli bu insanlar zamanlarını boşa harcamayıp kendilerine ve etrafındakiler faydalı işlerle uğraşıyorlar. Bendeniz ülkem adına, insanlık adına her birine ayrı ayrı en kalbi duygularımla teşekkür etmek istiyorum, teşekkürler arkadaşlar.
Gelelim esas meramımıza. Ben bu ülkede işsizlik diye bir şeyin olduğuna inanmıyorum, iş beğenmeme lüksümüz olduğu bir gerçek. Belediyelerin bu anlamda toplumsal bir açığı kapatmak adına yaptıkları meslek edindirme kurslarını ciddi önemsiyorum. Ne kadar verim alınıyor bilmiyorum ama daha sistemli bir çalışmalarla inşallah iyi bir veri tabanı oluşturuyorlardır. Bu gerçekten önemli bir kaynak. Kursiyerlerin her birinin katılım amacı farklı ama her ne olursa olsun üretilmiş bu insan kaynağı yine belediyelerin ve yerel işletmelerin ortak çalışmalarıyla ekonomiye katmaları elzemdir. Son bir not daha, belki bir iki ders sonra aranızda olamayacağım. Ülkemize daha önemli bir katkı sunacağını umduğumuz çok önemli bir proje için bir yıllığına çalışmalarıma Ankara’da devam edeceğim. İnşallah yazılarımız devam edecek. Lakin kursu bırakmak zorunda kalacağım. Ve fakat başta Tuğba hanım kardeşim ve kurs Hocamız olmak üzere sizleri tanımaktan mesut bahtiyar olduğumu bilmenizi isterim. Belediye başkanımız ve kursta emeği geçen herkese de gazetem ve şahsım adına teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız.
Haydi sağlıcakla kalın, takipte kalın. Selam ve dua ile…
