Bu ülkede güzel şeylerde oluyor hiç şüphesiz. Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen güzel görür vecizesiyle olayları ve insanları ilk karşılamam bu düstur üzere yapıyorum. Sabır ve insanlık sınırlarını zorladığı zaman artık art niyet arıyorum.
Büyük oğlumun rahatsızlığı sebebiyle geçtiğimiz hafta sonunu Farabi Devlet Hastanesi'nde geçirmek zorunda kaldık. Şimdi ben diyeceğim ki AK Parti hükümetinin bugüne kadar yaptığı en büyük hizmet hastanelerdeki sorunların çözümü. Bazı sazanlar balıklama atlayacaklar. Değil efendim olay bildiğiniz gibi değil. Oğlumun rahatsızlığı doğumundan beri var olan bir rahatsızlık. Dolayısıyla bugüne kadar yollarımız hep hastanelerle kesişti. İyi bilirim yani o günlerle bugünleri analiz etmeyi. O dönemlerde sadece Gebze SSK hastanesi vardı. Sabahın beşinde gider önce dosya kağıdına kendimiz liste oluşturur. Sekiz, sekiz buçuk gibi memurun gelmesini bekler ikinci bir sıraya girerdik. Yani bütün polikliniklerin hastaları bir birlerini gereksiz yere bu kuyrukta beklerdi. Ondan sonra da hangi polikliniğe gidecekse onun kapısında bekleme başlar. Eczane vezne tekrar eczane derken sabah girdiğin hastaneden akşama ancak çıkabiliyorduk. Gerçi adı değişip şimdi Fatih Devlet olan hastane onca iyileştirmeye rağmen çokta düzgün işlemiyor ama bakalım yeni binası açılınca nasıl olacak, hep birlikte göreceğiz.
Bazıları diyor ki hastaneler özellikle bakan Akdağ döneminde bir ara iyileşir gibi oldu ama şimdi eskisinden daha kötü oldu hastanelerin durumu. Bu da bir tespit ancak ne var ki hükümetler sistemi kurar, gerekli yasal düzenlemeleri yapar, uyacak veya uygulayacak olan yine insanların kendileridir. En azından bir birlerinin hakkına riayet etseler belki ahlaki yapıda düzelmeler uygulatıcıları da utandırır. Ben bu anlamda Farabi Devlet Hastanesi'ni yüz üzerinden yüz olarak değerlendiriyorum. Zira onca olumsuzluklara ve hasta yakınlarının tavırlarına rağmen görevlerini layıkıyla yerine getirmeye çalışıyorlar. En azından benim gördüğüm bu. Geniş bir alana kurulu hastane tam da üniversite kampusunu andırıyor. Poliklinik girişinde hastaların ve yakınlarının dinlenmeleri için çardak oturma yerleri bile yapılmış. Karşınızda hastane olmasa kendinizi piknikte sanırsınız. Akşam saatlerinde acilde müthiş bir yoğunluk var ve tahammülsüz hasta ve yakınlarına büyük bir özveri ve sabırla hizmet etmeye çalışan personel de var. Olumsuz yönleri yok mu, elbette var ama ne yazık ki bu olumsuzluk hasta yakınlarının bilinçsizce hastaneyi işgal etmeleri. Yanlış anlaşılmasın baskın var demiyorum. Ya arkadaş bir hasta ziyaretine böyle cümbür cemaat mi gelinir? En yaşlısından tutun kundaktaki bebeğine kadar ziyaretçisi var hastanenin. Sanırım bu da çok duygusal bir toplum olmamızdan kaynaklanıyor. Düşünülmüyor ki, ne kadar az ziyaretçi olursa görevli personel o kadar işini rahat yapar, hastamız da daha iyi ilgi görür. Bu böyle de bir de ziyaretçi profiline bakıyorsunuz gayet modern görünümlü insanlar. Bu tabloyu görünce aklıma “Avrupalı gibi düşünüyoruz ama Türk usulü yaşıyoruz” diye bir düşünce geldi. Tabi bütün bunların temelinde eğitim yatıyor.
Bir iki anekdotla yazıyı bitirelim isterseniz. Bu süreçte iyi görmediğimiz işler de oldu hiç şüphesiz. Çağırdığımız ambülansa hastayı nereye götürdüklerini sorduğumuz da Fatih Devlet Hastanesi dediler. Fakat oraya gittiğimizde hastamızı bulamadık. Tekrar 112’yi aradığımızda ise orada doluluk olduğundan Farabi’ye yönlendirdiklerini söylediler. Hâlbuki hastayı götürülerken yanına binmek istedik almadılar. Hasta yakınlarının ambülansta sağlık personelini darp ettiklerinden bakanlık tarafından yasaklanmış. İyi de, o zaman hasta yakınlarıyla irtibata geçilip bilgi verilmeli. Hem 112 gereksiz meşgul etmeyin deniliyor hem de gereksiz yere aratılmak zorunda bırakılıyor. Buna mutlak bir çözüm üretilmeli. İkincisi devlet erkanımız ne düşünüyorlar bilemeyiz ama Gebze Teknik Üniversitesi bünyesinde bir tıp fakültesi düşünüldüğünü biliyorum. Bazı ulaşım sorunları gibi nedenler iyileştirilirse bence Farabi Devlet Hastanesi Tıp Fakültesi'ne uygun olabilecek kapasiteye sahip.
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…