Dünya da ve Türkiye’de ilk defa engeliyle guru duyan bir adam görünce her halde herkes engelle de gurur mu duyulurmuş derler ama Türkiye’de gerçekten gurur duyulacak engelli yaşam öyküleri var. Tabi bizde bu tür olaylar pirim yapmadığı için basın ve kamuoyu da pek ilgilenmez. Bu yüzden yadırgayanlar çok olacak. Olsun ben nedenlerimi yazayım da varsın yadırgansın.
Evet işitme engelliyiz ama bir vatandaş olarak bütün sorumluluklarımızı da eksiksiz yerine getirmenin gayreti içindeyiz çok şükür. Bu kapsamda Temmuz ayında işitme cihazımlar birlikte nüfus kimliğimi ve ehliyetimi değiştirmek için internet üzerinden randevularımı aldım. Kimliğimi ve işitme cihazı için gerekli raporu eylül ayında aldım. Beklediğim para gelmediği için cihazı alamadım, aşağıda buna değineceğiz.
Ehliyete gelince, ona da Kasım ayının 8’n de idi randevumuz. Hatta bir arkadaş birlikte alalım diye aynı tarihe farklı saatlere randevu aldık. Bir gün öncesinde sistemden kontrol edip bir de çıktı alayım sorun olmasın dedim. Ama o güne kadar görünen randevu sistemde yoktu. Aceleyle yeniden talepte bulundum yine 8’ne aynı saate verdi, ilginç. Randevu saatimden bir saat öncesinde gittim emniyete. Parmak iziyle birlikte yeni bir sıra numarası verdiler, eyvallah dedik ve beklemeye başladık. Bekleme salonun da bir gözümüz numara sayacında diğer gözümüzle etrafın kolaçan ediyoruz. Orta yaşlarda bir beyefendi yanında genç bir bayanla geldi, bayana parmak izi aldırırken kendisi de yan odadaki polis arkadaşlarının yanına girip sohbete başladı.
Bunları izlerken benim sıramda yaklaşmıştı. Ehliyeti verecek polis memurunun bulunduğu bankın önüne doğru ilerledim. Daha birkaç dakika önce parmak izi veren bayan geldi ve işlemlerini halledip gitti. Görevli memur benim yakın durmamdan bir hayli rahatsız oldu. Halbuki benim niyetim işlemleri ve numaramı takip etmekti, malum işitme kaybımız var hata yapmak istemiyorum. Üstelik gelenleri çoğu maşallah sağlamlar ama etraftaki hiçbir yazıyı okumuyorlar, direkt gidip görevli memura soruyorlar. Garibim o da birine ikisine cevap verdikten sonra gerilmeye başlıyor. Ben ise sakin sakin etrafta olanları izliyorum. 10:00 olan randevu sıram 11:30 da bana gelmişti. Memur verdiğim evrakları bir bir inceledi hiçbir eksik bulamadı. İşlemin uzun sürmesi verilecek olan ehliyetin engelli ehliyeti olması nedeniyle yanlış yapmak istemiyordu. Asıl yanlış araya adam alıp yapılıyor ama gören yok. Neyse ki kazasız belası ehliyetimizi aldık.
İşitme cihazına gelince, maalesef onu alamadık. Zira Eylül de beklediğimiz para gelmedi, henüz elimize yeni geçti. Tabi bu arada da reçetenin tarihi geçti. İnternetten yaptığım araştırma raporun 4 aylık süresi olduğu bilgisine ulaştım. Yani reçeteyi değiştirdiğim de cihazı alabilmem lazım. Ama kazın ayağı, yani piyasa öyle demiyor. Cihaz satan firmalar da farklı bilgiler veriyor. Kimi olur diyor kimi olmaz. Hastane çalışanlarının hiç biri bilmiyor. Cihaz satan firmanın biri, ben size randevu alayım, siz sadece odyo ölçtürün gerisini ben hallederim diyor. Tabi satacağı cihaza karşılık. Cihazın fiyatını ne siz sorun ne de ben söyleyeyim. Hastaneler de yine bir şeyler dönüyor ama net bilgi toplayıp onu başka bir yazıda yazmak istiyorum. Anlayacağınız engelli diye hiç kimse bizi dikkate almıyor ama engelimize rağmen bütün vatandaşlık sorumluluklarımızı yerine getiriyor olmak tabi ki gurur duyulacak bir durum. Şimdi anladınız mı niye gururlandığımı?
Haydi sağlıcakla kalın, takipte kalın. Selam ve dua ile.
Yazılmasını istediğiniz konuları ve yorumlarınızı yazarsanız biz de üzerimize düşeni yaparız.
