Hafızayı beşer nisyan ile melüldür derler ya vahşi batı da aynen öyle geçmişini unutmuş, sanki onlarca soykırımları, katliamları kendileri yapmamış gibi ve hatta bugün bile din kisvesi adı altındaki örgütleri kendileri kurup finanse etmiyorlarmış gibi bölge milletlerini cambaza bak cambaza taktikleriyle birbirine düşürme gayretindeler. Şunu peşinen söyleyerek onlarla ilgili bölümü burada sonlandırıp asıl meselemize dönelim; herkes ektiğini biçer.
Savaşların nedenini anlayabilmek için hayatı tarif edip tanımak lazım. Hayatın içindeki aktörleri ve faktörleri çok iyi bilmek lazım. Öyle ya, aldığımız nefesi bile geri veriyorsak bize ait olan ne var ki? Hayat nefes almakla vermek arasında geçen bir süre ise en kıymetli varlığımız olan hayatı ve hayata dair her şeyi bize veren Allah(CC) alın bu hayatı dilediğiniz gibi çarçur edip kullanın der mi? Basit bir soru ile açalım bu konuyu. Hangi anne-baba bin bir zahmetle yetiştirdiği, emek verip büyüttüğü evladını git ne halin varsa gör diye hayatını mahvetmesine rıza gösterir? Hiçbir ebeveynin razı olmadığı bir fiili yüce yaratıcının kabul etmesi nasıl düşünülebilir? Bu başta O’nun Rahman, Rahim, Gafur, Tekvin, Rubibiyet, Adl, Müzeyyin sıfatları ile ters bir tutumdur, böyle bir şey Allah adına nasıl yapılır?
Kaldı ki hayatı düzenlemek, insanı inşa etmek için gönderdiği Kur’anın da insanoğluna hayatı anlatan ve anlamlandıran öyle çok ayetler var ki ben burada benim de çok dikkatimi ve ilgimi çeken sureyi sizlerle paylaşmak isterim. Sekiz ayetten oluşan çok büyük mesaj içeren 103 ncü sure olan ASR suresi. Olması gereken İnsan hayatının kısa bir özeti mahiyetinde. “Asr’a yemin olsun ki insanlar hüsrandadır( zarar da, kaybediyorlar). Ancak iman edip salih amel işleyenlerle Hakkı ve sabrı tavsiye edenler müstesna”. Savaşmak, adam öldürmek, kim için olursa olsun ne için olursa olsun Allah’ın verdiği hayatı sonlandırmakla ilgili bir işaret var mı bu surede? Allah Resulünün Kur’anı tebliği yirmi üç senede tamamlandı. Bunun on üç senesi Mekke’de zülüm ve işkenceyle geçti. Hiçbir zaman bu zulümlere karşılık verilmedi. Medine hicretinden sonra da Müslümanlara karşı haksızlıklar devam etti. Hatta bir kısım sahabe dayanamayıp peygambere gelip serzenişte bulunup, bizimle savaşanlara karşı bizde savaşalım diye izin istiyorlardı. Ben Rahmet peygamberiyim diyordu, ben insanlığın kurtuluşu için gönderildim, onları yok etmek için değil diyerek savaşı kabul etmiyordu. Ta ki “sizinle savaşanlara karşı sizde savaşın” ayeti gelene kadar ve savaşın ölçülerini de bildiriyor Rabbimiz.
Bu tür örnekleri Kur’an dan ve peygamberimizin hayatından çokça örneklendirebiliriz. Peki buna rağmen Allah adına savaştığını iddia eden, Allah adına çocuk, kadın, yaşlı demeden insanlığa kan kusturan ölüm makineleri niçin bunu yaparlar? Tamamen ekonomik, bunların İslam’la ve Allah’la kesinlikle alakaları yok. Baksanıza hangi örgüt gelirse gelsin işgal ettiği yerde ilk önce petrol kuyularının başına çörekleniyor. Örgütlerin, onları besleyenlerin ve bölgedeki diğer devletlerin pozisyonlarına bir bakın, hemen hepsi enerji kaynakları üzerinde ince hesaplar yaptıklarını göreceksiniz. Peki neden din? Bu başlı başına bir yazı olacak konu. Biz yaşlı Afrikalı bir zencinin ifadeleriyle cevap verelim. Hristiyan misyonerler ülkemize geldiklerinde bizim topraklarımız vardı onları İncilleri, şimdi bizim incilimiz var onların toprakları. Konu anlaşıldı mı efendim?
Selam ve dua ile hoşça kalın, esen kalın
