Ak parti iktidarının bu millete yaptığı en büyük kötülük insanları rehavete alıştırması diyeceğim de hemen saldıracaklar. Zaten doğrulara kızılıp illa ki bir onuncu köy aratılır. Olsun, biz onuncu köyü bulana kadar doğruları yazmaya devam edeceğiz.
Daha önce de yazmıştım bu sayfadan, Ak parti ülkeyi 20 yıl önceki devraldığı noktaya geri götürüyor diye. Evet Ak parti öncesi ev almak, araba alabilmek neredeyse hayaldi. % 2,5-3’lerde seyreden kredi faizleriyle ev alanların çoğu geri ödeyemediği için bankalarca haciz edilip ellerinden geri alındı. Çok azı evlerini kaptırmadan kavuşabildi.
Rahmetli babam 30-35 yıl çalışmış, emekli parasıyla oturdukları evi zar zor alabilmişti. Aldı almasına da evin ihtiyaçlarını karşılamakta zorlandığı için yine çalışmak zorunda kalmıştı. Araba hayali hiç olmadı, olamadı bile. O dönemde apartmanda oturmak bir ayrıcalıktı lakin herkes oturamıyordu. Bu yüzden gece kondular kiraları ucuz olduğu için dar gelirlilerin sığındıkları en doğal mekânlardı.
Cumhurbaşkanı İstanbul’un varoşu olan Kasımpaşa da büyüdüğü için bu tür sorunların içinden gelen biri olarak çok iyi biliyordu. Bunun için de ilk ev, kira gibi sorunlardan başladı çözüm üretmeye. Bir yandan yeni evler üretilirken diğer yandan ev sahiplerine kira artışında insaf ölçülerini belirliyordu. Hoş, benim abdestli kapitalist ev sahibim bunu hiç dikkate almıyordu. Kötü ev sahibi de insanı mal sahibi yapıyor böyle.
İşte böyle bir baskının neticesinde bunalmış olan ve yıllarca faizden kaçan biri olarak 0,77’den kredi kullanıp ev sahibi olmuştum. O dönemler benim gibi birçokları aynı yöntemle ev sahibi oldular. Hatta biraz da uyanıklık yapanlar ikinci üçüncü evlerini aldılar, iyi de ettiler. Devir tasarruf devri anlayışını ta o günden fark edip imkânlarını yatırıma dönüştürdüler. Hatta bu fırsatları en edna şekilde değerlendirip arabalarını yenilediler, sıfırıyla değiştirdiler.
Biz eskinin zor şartlarını anlattıkça yeni nesil bunu kabullenmedi, hangi iktidar olursa olsun bunları yapar dediler. Demekle kalmadılar ellerine geçen fırsatları da hoyratça tükettiler. Bu devran hep böyle devam edecek zannedip zevkin, keyfin rehavetin adeta dibine vurdular. İsraftan kaçınıp ellerindekini ihtiyaca göre harcamak yerine gün bugündür deyip nerde akşam orada sabah eğlenip gezdiler.
İktidar da başlarda iyi niyetle giriştiği betonlaşma festivallerinin sonunun nereye gideceğini iyi kestiremedi. Çocukluğumun geçtiği, o büyüdüğüm gecekonduların yerinde şimdi en azı 11 katlı binalar dikilmiş. Bir türlü doymak bilmeyen inşaat sektörünün vampirleri bunaldığımız da kaçacağımız bütün alanları tıkamışlar. Metropoller adeta nefessiz kalmış can çekişiyor. E rehavetinde bir sınırı var, o da bir yere kadar.
Cumhurbaşkanı ilk yola çıktığı günlerdeki gibi sanıyor galiba her şeyi. Yine vatandaşlarını rahatlatmak için ev kredisi faizlerini 0,99’a indirdiklerini açıklıyor. Yanlış anlamayın 2 milyon liraya kadar olan evler için 0,99 faiz. Şaka gibi ya, gülüyorum ama inan ki sinirden. 4500 tl olan asgari ücretlinin için düşünülen ev fırsatları bunlar. Adı üstünde “dar gelirli vatandaş”. Kaldı ki cumhurbaşkanı daha bunu açıklar açıklamaz simsarlar fiyatları 500 Tl yukarı çektikleri duyumlar gelmeye başladı.
Pandemiye kadar yine işler iyi kötü idare ediliyordu. Salgından bu tarafa Cumhurbaşkanına çok pis oyun oynanıyor da etrafında hiç aklı başında adam yok mu diye sorası geliyor insanın. Lakin olmadığını da görmüş oluyoruz. Zira fiyatların 500 tl yukarı çekildiğini MKY üyesi Şamil Tayyar’ın Tweeter hesabından öğreniyoruz. Bir ara millet vekilliği de yapmış bir Ak partili ağamız. Bu seferde sorunun şekli değişiyor, acaba iktidar güçleri bu kadar mı diye. Ya da Ak parti büyüsü bozuluyor mu?
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…
