Sürücü belgemi 1992 de aldım, ilk arabamı da 1993 de. O günden beri Kocaeli, Ankara, İstanbul, Sakarya, Edirne, Bursa, Bolu illerimizde seyahat yaptım.
İlk aldığım aracımdan itibaren bütün arabalarıma gelen vurdu giden vurdu. Hatta şuan bile kapının önünde park halindeyken sağına soluna vurup kaçanlar oldu. Ben aracımın başına gittiğimde görüyorum.
Her ne kadar işitme engelli de olsak direksyon başındayken gözüm hep diğer araçlarda ve yayalarda oluyor. Her an önünüze birilerinin çıkması büyük olasılık.
Bunu Ankara’da daha çok hissediyorum. Araç sayısı nedir bilmiyorum ama özellikle sabah ve akşam mesai saatlerinde trafik içinden çıkılmaz bir çileye dönüşüyor.
Ben de bunu bildiğim için bu saatlerde mümkün mertebe trafiğe çıkmıyorum. Çıktığımda da beni en çok bayan sürücüler zorluyor. Maşallah büyük öz güvenle kendilerini aşmışlar.
En az on trafik kazasını atlattım dikkatim sonucu. Hepside bayan sürücüydü. Maalesef dünkünü atlatamadım, zira bu sefer bende dikkatsizlik yaptım.
Bunda da sebep Ankara’nın hemen hemen her bölgesinde yol kazı çalışmalarının olması. İster istemez altenatif dar ve yokuşu dik yolları kullanmak zorunda olmanız.
Kaza yaptığım yolda böyle bir yol, dik yokuş. Sol yan yoldan rampaya dönüş yaptığımda yukarıdan da bir araç geliyordu. Dik yokuşu çıkabilmem için argo diliyle kaptırmam gerekiyordu. Yolun sağından aynı yokuşu kaptırmış gelen bayan sürücüyü görmedim bile. O beni görmüş olmalı ki hem hızını artırıp hem de gaza basmış. Yanımdan ok gibi geçti ama ön sağ tampona da çarptı. Tabi benim kusurum daha büyük ama böyle bir durumda erkek sürücüler dururdu diye düşünüyorum. Çünkü rampa yukarı durmak gaza basmaktan daha kolay olsa gerek.
Ama yapacak bir şey yok, kaza geliyorum diye diye oldu ve çok şükür cana bir ey olmadı. İlk defa poliçemi kullanıyor olmam belki biraz daha dikkatli olmama yarar, buna da şükür diyelim kazası belasız bir hafta sonunuz olsun.
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile....