Türkiye kırsalında tabuları-önyargıları yıkan, tezlere ve belgesellere konu olan hayat hikayesiyle İhsan Çolak, “Köyün İhsan Halası” diye ünlendi.
Hakkında yazılar yazıldı, hayatı belgesellere konu oldu.
Ancak zamanla verilen sözler tutulmadı, yumurta satarak geçimini sağladığı tavukları hastalıktan telef oldu. Köyde bile yaşamak onun için zor olmaya başladı. İhsan Hala yine de köyünü bırakmadı. Şehir hayatının onun için köy kadar rahat olmayacağını düşündü.
İhsan hala köyde kalma mücadelesini Hürriyet'ten Banu Şen'e anlattı.
Şöyle konuştu: "Ben çocukluğumdan beri böyleyim işte. Böyle yaratılmışım. Annemler tarlaya giderdi tütün kırmaya, ben evde kalırdım hep. Temizlikti, yemekti hepsini ben yapardım onlar gelene kadar. Tarlaya gitmezdim hiç. Hep ev işleriyle ilgilenirdim. Yemek pişireyim, temizlik yapayım, masa kurayım... Bu benim içimden gelen bir şey."
"Babam emekli olduktan sonra annemin rahatsızlıkları başladı. Annem astım ve kalp hastasıydı. Köyün havası daha iyi gelecek diye tekrar köye döndüler. İzmir’de kaldım. Kasetçide çalışmaya devam ediyordum. Arada sırada turistlere Türk gecesinde sahneye çıkıyordum. Annem rahatsızlanınca daha sık gelmeye başladım köye. 2002’de annemi kaybettik. Ondan beş ay sonra da babamı. Anneme de babama da ben baktım sayılır hastalıklarında.Zaten annemin rahatsızlığında devamlı gidip gelmeye başlamıştım. Sonra bir soğudum İzmir’den. Dönüş o dönüş."
