Eşi affetse de yargı affetmedi

Tartıştığı eşinin saçlarını koparan erkek hakkında ceza davası açıldı. Kadının şikayetini geri çekmesiyle öfkeli koca ceza almaktan kurtuldu. Aile mahkemesi de boşanma davasında kadının şikayetini geri çekmesini gerekçe gösterip davayı reddetti. Devreye giren Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, davalı erkeğin kadının saçlarını kopardığının anlaşıldığını, bu haliyle davalı erkeğin, davacı kadına kötü ve onur kırıcı davranışta bulunduğuna hükmetti. Daire, mahkeme kararını bozup eşinin saçlarını çekip koparmayı boşanma sebebi saydı. 
Kocasının şiddetine maruz kalan kadın 7. Aile Mahkemesi'ne boşanma davası açtı. Mahkeme, davacı kadının boşanma davasına dayanak yaptığı ceza yargılamasında şikayetten vazgeçmesi ve tarafların yargılama sırasında bir araya gelmeleri sebebiyle davanın reddine karar verdi. Karar davacı kadın tarafından temyiz edildi. Yargıtay 2. Hukuk Dairesi emsal bir karara imza attı. Davacı kadının Türk Medeni Kanunu'nun 162. maddesi uyarınca boşanma talep ettiğine dikkat çekilen kararda, şiddetin affedilemeyeceği hatırlatıldı. Kararda şu ifadelere yer verildi: 
"5. Asliye Ceza Mahkemesi'ndeki ceza yargılamasına konu iki ayrı zamanda vuku bulan erkek tarafından kadına uygulanan iki ayrı fiziksel şiddet eylemi ortadadır. Birinci fiziksel şiddet olayından sonra tarafların bir araya geldikleri anlaşılmakta ise de en son yaşanan fiziksel şiddet olayından sonra ayrıldıkları, bir araya geldiklerinin mevcut delil durumuna göre ispatlanamadığı anlaşılmaktadır. Mahkemece kararın gerekçesine konu edilen, kadının ceza davasında şikayetten vazgeçmesi erkeği cezadan kurtarmaya yöneliktir. Bunun kadının, erkeği affettiği anlamına gelmediği gibi affın kabul edilebilmesi için kayıtsız şartsız bir irade beyanının mevcut olması ya da en azından affı gösterir fiili bir tutum ve davranışın gerçekleşmiş olması gerekmekte olup, ayrıca af olgusunu iddia edenin bunu somut delillerle ispatı lazımdır. Kaldı ki, davalı tarafın fiziksel şiddet eyleminden sonra affa dair somut delillerle desteklenmeyen iddiası affın kabulü için de yeterli değildir. Gerçekleşen bu durum karşısında, davalı erkeğin, davacı eşine 31 Mayıs 2015 tarihinde fiziksel şiddet uyguladığı, kadının ceza dosyasındaki fiziksel şiddete dair raporunda belirtildiği üzere de, erkeğin kadının saçlarını kopardığının anlaşıldığı, bu haliyle davalı erkeğin, davacı kadına kötü ve onur kırıcı davranışta bulunduğunun (TMK m. 162) kabulü zorunlu hale gelmiştir. Öyleyse, Türk Medeni Kanununun 162. maddesine dayalı olarak açılan iş bu davanın kabulü gerekirken, reddi isabetsiz olmuş ve bozmayı gerektirmiştir. Mahalli mahkeme hükmünün oy birliği ile bozulmasına karar verildi."