Süleyman Demirel Kültür Merkezi’nde gerçekleşen konserde deyim yerindeyse iğne atsan yere düşmeyecek bir kalabalık vardı. Kimi vatandaşlar merdiven boşluklarına oturdu, kimi ön sıralar yerlere oturdu, kimileri de yaklaşık 3,5 saat ayakta durmayı göze alarak Ahmet Özhan’ı dinledi.
Kocaeli Büyükşehir Musiki Derneği’nin bu seneki ilk güz konseriydi. Dernek korosu harika bir konserle yeni döneme başladı. İlk bölümde de zaten dernek korosu sahneye çıkarak birbirinden güzel eserleri seslendirdiler.
Biz bu görünürde müthiş gözüken konserin arka planını ele alacağız. Konserin çok iyi geçmesinin aksini zaten kimse iddia etmiyor. Gelelim asıl konuya. Ahmet Özhan, yılların sanatçısı, ve kendisinin ilimizin güzide ilçelerinden Karamürsel’le olan bağını da biliyoruz. Annesinin burada yaşadığını ve zaman zaman kendisinin de gelip annesini ziyaret etmişliği vardı.
İlimizden olsun, ülkenin herhangi bir noktasından olsun böyle sanatçıların çıkması gurur vericidir. Ama insan işin arka planını görünce biraz düşünüyor.
Konsere saatler kala her sanatçı prova yapar bilirsiniz. Ama Ahmet Özhan SDKM’deki konserde yapmadı. Çünkü salonda 3-5 vatandaş vardı. Tamam bu profesyonelliktir diyebiliriz ama bunun yanında şöyle bir durum da var, geçtiğimiz günlerde Özhan, Emel Sayın ile birlikte Bursa’da Zeki Müren gecesinde salondaki vatandaşlar bu nedenden dolayı dışarıya çıkartılmış.
SDKM’deki konserin ilerleyen saatlerinde seyircinin büyük merakla beklediği Ahmet Özhan sahneye çıktı. Birbirinden güzel eserler seslendirilmeye başlandı. İlk şarkıdan sonra o anı büyük merakla bekleyen biri belki de heyecanını önleyemedi, şarkı arasında yanındakiyle kısa süreli bir diyalog kurdu, Özhan da hemen tepki gösterdi, “Siz konuşun ben dinleyeyim isterseniz” dedi. Kocaman salonun önünde hem de…
Konser sonunda Kocaeli Büyükşehir Musiki Derneği’nin kadın koristleri Özhan ile fotoğraf çektirme ricasında bulundu ancak, konserde musikinin naifliğinden bahseden Ahmet Özhan, kadın koristlerin bu küçük ricasına cevap bile vermeden kulise gitti. Ahmet Özhan’ın 1998 yılında ‘Devlet Sanatçılığı’ (!) unvanını aldığını da belirtmek de fayda var. Demek ki bir insanın sanatçı olup olmadığına sadece sahne önüyle değerlendirmemek lazımmış, şimdi yorum sizin…