Black Friday (Kara Cuma), Amerika Birleşik Devletleri'nde ortaya çıkan bir alışveriş ve indirim günüdür. ABD'de Şükran Günü'nden sonraki ilk Cuma günü Kara Cuma olarak adlandırılmaktadır. 1952 yılından bu yana, Noel alışveriş sezonunun başlangıcı olarak ABD'de kabul edilmektedir. Buraya kadar anlaşılamayan bir şey yok sanırım.

Bu sene bu kara Cuma diye adlandırılan saçmalık dünya geneline yayıldı ve Müslüman toplumlarda da ses getirdi. Kara Cuma olarak nitelendirilen bu gün yani 24.11.2017 günü sadece alışveriş çılgınlığı yaşanmadı. Aynı zamanda Mısır’da Cuma namazı sırasında bir camiye  terör eylemi gerçekleştirildi. 27’si çocuk 305 kişi hayatını kaybetti. Tam anlamıyla kanlı bir Cuma oldu.  İkisinin aynı güne denk gelmesi sizce tesadüf mü? Müslümanların cumasını kana bulayarak kara bir gün yaşatacaklarının sinyalini mi verdiler yoksa? Ve asıl tuhaf olan ise kara Cuma diye nitelendirilen bu art niyetli eylem, bu terör eyleminden daha çok konuşulup medya da daha çok yer buldu. Yozlaşmış Müslümanların Batı’nın değirmenine su taşıması gerçekten çok acınası bir durum.

Yani diyorum ki Müslüman toplumların islami değerlerimize alenen saldırıda bulunan bu çirkefliğe rağbet göstermesi  akıl alır gibi değil. Cuma gününün Müslüman toplumlarda önemi büyüktür. Bunu bilen Batı önce Cuma gününü iş günü olarak değiştirdi şimdi de Mübarek Cuma’mıza kara leke sürmeye çalışıyor. Ama bu masum maskenin altında hançerle bekleyen  tehlikeyi  görmeyen veya  görmek istemeyen Müslümanlar var. Kara Cuma, kara Fatma gibi terimlerle İslam’a yönelik saldırılarını görmeyip üstüne bir de destekleyen yozlaşmış zihniyetler var aramızda. Her zaman olduğu gibi yine herkes safını belli etti.

Ve sen! Hakiki Müslüman isen safını belli et! Bu tür eylemler ile yozlaştırılmaya çalışılan Müslüman olma! Batı’nın bu tür saldırılarına, oyunlarına gelme. Önümüzde Noel var. Kutlama kutlanmasına engel olmaya çalış. Bilinçli ol! Bunu yapabilirsin. Değerlerimize dil uzatılmasına izin verme, destek olma!

Cuma kara değil! Cuma Mübarektir, Cuma aydınlıktır, Cuma AŞK’tır.

Ve son olarak yazımı Nuri Pakdil’in dizeleri ile bitirmek istiyorum;

Boynumuz ağırdı batıya bakıp durmaktan.

Üstelik Batı’nın mil çektiği gözerle bakıyoruz Batı’ya.

Niye, neden baktığımızı bilmeden.

Ama artık yeter bayım!

Yeni ve diri bir aşkla silkelenip

Yeni ve diri bir dostlukla birbirimize göz, kulak ve dil olmalıyız.

Yeter, yeter artık!