Hayatta vaz geçemeyeceğim konuların başında hiç şüphesiz yazı yazmak gelir. 2006’da engelliler yararına diye başladığım yazı hayatım çeşitli gazetelerde bugüne kadar aralıksız devam etti. Bir süredir de yazılarıma ara vermiştim. Bu kendimden hiç beklemediğim bir durum. Hele ki ülke ve dünya gündeminin ışık hızıyla döndüğü bu süreçte sessiz kalmak kendini ülkesine ve yazmaya adamış biri için gerçekten beklenilen bir durum değil. Lakin gelin görün ki yazarlarda insan, onlarında etkilendiği bir çok sorunları olabiliyor.
Uzun süren sessizliğimin nedenleri olduğu kadar yeniden yazmaya başlamanın da nedenleri var elbette ki. Niye yazmadığımın nedeni çok uzun mesele. En iyisi niçin yazmaya başladık onu izah ederek geri dönüş yapalım. Zaman zaman çarşıda, pazarda eş, dostla karşılaşıyoruz ve bana 'yazılarını göremiyoruz' diye sitem ediyorlar. Sağ olsunlar 2006 da ilk yazmaya başladığım Gebze gazetesinden beri takip eden okuyucularımız var. Halen Marmara gazetemizi takip ediyor olmaları benim açımdan gurur kaynağı lakin bizim yazılarımızı da görmek istiyorlarsa bizim de sessiz kalmamız doğru olmaz.
Tabi bu yazar olmanın iyi yanları. Birde eleştirenler var ki onlar da olmazsa olmazlarımız, tabi ki olacaklar ve eleştirecekler ki bizlerde daha iyi yazılar ortaya çıkarabilelim. Fakat önceki gün Gebze de tanınmış bir kitabevinin sahibi olan arkadaş “yazma abi boş ver” dedi ama niye yazmamam konusunda net cevap veremedi. Bu da bizim eksikliğimiz olsa gerek. Demek ki iyi şeyler yazıp kendisini aydınlatamamışız. Bu aşama da bize daha çok sorumluluk ve görevler düşüyor demektir. En azından Gebze için bu böyle. Zira ulusal basını takip eden arkadaşlar yereldeki yazarları tatminkar bulmuyorlar anlaşılan. Hoş bizimde kimseyle boy ölçüşmek gibi bir sıkıntımız yok çok şükür. Biz ne gazetemizi ne de yazılarımızı ticari meta olarak görmüyoruz. Patronumuz daha çok zengin olsun diye kalemimizi eğip bükmüyoruz, onların böyle bir beklentisi de yok. Bizim Can’ımız Dün’dardı ama ülkemiz geniş Elhamdülillah, gidecek başka yerimizde yok, başka ülkeler bizim canımıza daha dar gelir. Biz geniş ve rahat ederek, gerekirse boynumuzda yağlı urganla gezer ama Gebze’nin ihtiyaçları ne ise, ülkemin ihtiyaçları ne ise, insanımın ihtiyaçları ne ise karşılıksız yazar dile getiririz, kimseden de çekinmeyiz. Daha iyisini yapana da şapka çıkarır hemen köşemizi terk ederiz. Argo tabirle laf sokmakla adam olunmuyor, buyurun siz yazın biz de okuyup hep birlikte ülkemiz için ne gerekiyorsa birlikte yapalım. Ben bu davanın en alt kademesinde nefer olmaya razıyım.
Haydi sağlıcakla kalın, takipte kalın, selam ve dua ile kalın.
