Efendim, yürüttüğümüz bir proje sona geldi sayılır.
Bize hayatımızın notlarını aldıran bu projeyi ve çok önemsediğim birkaç hususu sizlerle birlikte ele alıp değerlendirelim istiyorum.
Engelli, engelsiz birlikte yaşıyoruz parolasıyla yola çıktığımız bu yürüyüşte gelen ilk tepki, 'biz birlikte yaşayamıyor muyuz da böyle bir proje başlattınız?' oldu. Evet, yaşayamıyoruz dediğimizde hayretler bir kat daha arttı. 'Nasıl yaşayamıyoruz? Onlarda bu hayatın bir parçası' dediler. Peki nasıl? diye sorduk. Kimse cevap veremedi. Engelli bir insanın kaç tane sağlam arkadaşı oluyor? Kaç engelli engelsizlerle aynı masalarda oturuyor? Gezmeye çıktığınızda şöyle bir göz gezdirin. Türkiye'de 9 milyon engelli olduğu son verilerle ortaya çıktı. Kocaeli’mizde bu rakam 15 bin civarında. Bunlar bildiğimiz, ya bilmediklerimiz? Evet, bu toplumda engellilerle birlikte yaşama kültürü yok. Engellilere acıma kültürü var. Bizde bu kültürü ağaç yaşken eğilir düsturuyla çocuklarımızla başlatalım dedik. Engelli çocuklar engelsiz akranlarıyla birlikte spor yaptı, tarihi mekânları gezdi, piknik yaptı, birlikte dersler yapıldı konferanslar seminerler verildi. Ve finale doğru yürürken, bir okulda çocuklarımızla buluştuk. Engelli öğrenciler engelsiz akranlarına gül hediye etti. Bu gül hediyesi esnasında çocuklarımıza birkaç emanet bıraktım. Meslek gurubunuz ne olursa olsun, bu arkadaşlarınızı unutmayacaksınız.
Bir bina yaparken 'bu binaya engelli biri gelebilir mi?' diye düşünecek mimarlar olacaksınız.
Doktor olduğunuzda 'muayeneme engelli birisi gelebilecek mi?' diye dert edineceksiniz.
Öğretmenseniz 'bu öğrencimin engelini nasıl kaldırabilirim?' mücadelesini vereceksiniz.
Bilgisayar mühendisi iseniz 'bu yazılımım engelliler tarafından kullanılabilir mi acaba?' diye sorgulayacaksınız
Onlarda bana söz verdiler. Emanetlerime sahip çıkacaklarını söylediler. Seslerindeki o kararlı ifadeyi duymanızı o kadar isterdim ki.
Yarınlar daha güzel olacak.
İnanıyorum. Zamanın hastalıklarına bulaşmamış öyle gençler var ki ne kadar şükretsek az. Allah bahtlarını ve yollarını açık etsin. Bu yazımı okuyan dostlarımdan istirhamımda şudur ki, gelin bir omuzda siz verin. Bir engelin kalkmasında da sizin etkiniz ve desteğiniz olsun diyorum.
Gelelim ikinci hususa, Gebze'de ikamet eden bir engelli kardeşim yanıma geldi. Ve Gebze'de bir engelli koordinasyon merkezinin olmadığını söyledi. Bir engelli taşıma aracı var onu da sağlık işlerine bağladılar dedi. 'Bir sürü uğraştıkta onu sağlık işlerinden alıp engellilerin kullanımına yeniden tahsis ettiler' dedi. Hayretlere kapıldım. Gebze Belediye Başkanı Adnan Köşker'le selamımız var. Başkan yardımcılarının hepsi bir birinden değerli, böyle bir şey mümkün değil dedim. O vatandaşımız ise bu işin böyle olduğunu ve arayıp sorabileceğimi söyledi. Konuyu soruşturdum ve bu işler için sadece bir araç ve şoför görevlendirildiğini, bu şoföründe hem araç sürdüğünü hem de engellilerin dilekçeleriyle, diğer ihtiyaçlarıyla elinden geldiği kadar ilgilendiğini öğrendim. 70 vilayetten büyük Gebze'mizde bu büyük bir eksiklik. Ne zaman arasak bizi asla kırmayan belediye başkan yardımcılarımız, belediye başkanımız bu talebi en kısa zamanda değerlendirecektir diye düşünüyorum.
Hem verilerin toplanması, hem hizmetin daha çok kesimlere ulaşması için bu olmazsa olmaz bir ihtiyaç. Birçok hizmetin lokomotifi olan belediyemiz bu konuda da öncü bir belediye olacaktır.
Şimdiden Gebzeli engellilere hayırlı olsun. Gerekirse belediye başkanımızdan randevu alıp, bu meseleyi kendisine bizzat ileteceğim diye söz verdiğim vatandaşımız şunu söyledim, 'Gebze Belediyesi AK Partili bir belediye. AK Parti ise engellilerin hayat bulduğu dönemin mimarı bir parti. Bu durum en güzel şekilde çözüme kavuşacaktır dedim. Oda memnuniyetini dile getirdi.
Efendim 11 ayın sultanı Ramazan ayında günlük yazılar kaleme alıp bu ayın mübarekliğine yakışır konuları inşallah siz okurlarımla paylaşacağım. Şimdiden kutlu olsun. İftarıyla, sahuruyla, teravihiyle, Mukabeleleriyle gelen güzel Ramazan ayınız hayırlara vesile olsun.
