Hadi ne duruyorsun çık bu olunmaz yola ve yine diyorum ki vur kendini yalnızlığa. Uyandır kalbinin güllerini, dikenleri dokunmasın gözyaşlarına. Uçurum uçlarına ellerin değmesin, toprağının rengi değişmesin, rahmine inen nur seni üzmesin. Hadi ne duruyorsun çık bu olunmaz yola. Yalnız, yalnızlaş. Ve öteleri tut ellerinde ruhuna günü koy ve hürleş. Hürleş ki türdeşlerin ile kâinatta bulunanların yoklama defterini tut. Ve sonra kıtaları birleştir. Denizleri, deryaları göğsünün üstüne al. Esen deli rüzgâra vur kendini ve gök semanın ahenkli kuşağına var. Bir kaydırak yap onu her tonuna adını yaz ve tüm ruhanileri şahit tut bu yolculuğa. Ve sonra tanı kendini, yer aç âleminin zübdesine, unut hafızanda yer tutan şeyleri ve eşyaları. Atıver zihninde dolaşan kargaşaları. Malikinin cemresini kalbine indir ilkbahar yağmurları ile. Sen ve o. Bir başkası yer tutmasın, yer edinmesin o malikânede. Korunağın yalnızca o(c.c)olsun ve onunla (c.c) güzelleşsin hanenin kalemi kırık bahçesi. Ona varman, ona dokunsun ve sulasın kalbinin gül bahçesini. Doğuşun ve ölüşün onun iskân ettiği yerlerde bir olarak gülüşsün. Aklının düşüncelerini kalbinin hisleri ile süsle, gönlünün yazmasını o yüceler yücesi Allah’ın ziynetleri işle ve sanık kürsüsünde oturan nefsini cezalandırmayı bil korkut onu bir daha aynı suçları işlememesi için. Ve sen sadece gönlünü Allah’ın ziynetleri işle .
Sonra engin derinlikleri bir bardağın içerine dök edepli bir şekilde. Bismillah ile başlayarak hayrın azizini yüreğine bırak. Her sabah gün doğumunda kaydını düş bir deftere yani günlüğünü oluştur. Daha iyisini yapabilme istidadını kazanabilme adına. Her yazdığında deftere kendini oku, çünkü okumaların seni anlatacaktır sana. Onu hayallerinin ufkunda izle ki, bir daha gör kendini ve kendine var yada varabilmek için kendini yar bir kayanın ortasından çıkan yemyeşil bir ağaç gibi. Ve bir cümle bul kendine onun içerine kendini atabilmeyi dene , olmasa bile başkasını ara ve yine bırak kendini o cümlenin içine belki bütün hayatının özü veya çekirdeği oradadır ve bulduğun an ilkbahardaki bir çiçeğin usulca açması gibi can verecektir varlığın hakikat yolculuğuna ancak yalnızca.
