Orta okul yıllarımdan bu yana kitap okumayı çok severim. Yazarlığa başladığımızda da hem eski bilgilerimizden yararlanır hem de sık sık yeni kaynak kitaplardan yararlanırdım. Sürekli de ev değiştirdiğim için kitaplarımı taşımak külfet oluyordu, bu yüzden kütüphanemi azaltmak durumunda kaldım. Son birkaç aydır da bütün kitaplarımda ayrılmak zorunda kaldım. Yazmayı düşündüğüm konuları her ne kadar temel bilgilerimle yazabilecek olsam da tekrar gözden geçirip daha sağlıklı bilgileri sizlerle paylaşmayı uygun görüyorum. Eh kitap yok ne yapacağız? Sağ olsun Google amca yetişiyor imdada. Sahi bizdeki bilişimciler niye böyle bir program hazırlamıyorlar? Onu da bilişimcilerin vicdanına bırakalım da asıl konumuza dönelim.
Terörle mücadele de onlarca şehit verdikten sonra şimdi de savaşın eşine geldik. Geldik biraz basit kalır, resmen savaşın içindeyiz. Doksanlı yıllarında başlarında bölünme sürecine giren orta doğu (kime göreyse orta doğu) Irak’ın parçalanması ve bugün içinde bulunulan Suriye çıkmazıyla yeni bir sürece girildi. Belki de BOP’un son aşaması. Oyun içinde oyun olan bilinmeyenli denklemler. Bilenen tek bir şey varsa o da savaşın mağdurları. Musul operasyonuyla yeni göç dalgaları ve yollar da telef olan insanlar. Tabi ki başta çocuklar, kadınlar ve yaşlılar. Her şeyden önemlisi de bu savaşların olduğu coğrafya halklarının yüz de doksan dokuzu Müslüman olan coğrafya. Sözüm ona öldüren Müslüman öldürülen Müslüman, emri veren kimler?
Lügatlerde bu yüzden aradım vicdanı. Google’ın lügati ne kadar lügatse. Yine kendi mistik tariflerini yapmışlar vicdanın. İnsan ruhunun gelişimiyle kötülüklere karşı geliştirdiği karşı gelme duygusu imiş vicdan. Allah’ım sen akıllarımıza mukayyet ol. Hadi bunlar senin varlığını yok sayarak mazlum coğrafyanın insanlarına zulmü reva görüyorlar da inandım iman ettim diyen Müslüman seni nasıl yok sayarak bu zulme alet oluyor? Merhametini anlamaları için Rahmetinden verdiğin Vicdanı nasılda kötüye kullanıyorlar. Bilmiyorlar yar Rabbi Müslümanlar da bilmiyor vicdanın kötülüklere karşı ruhun emniyet sibobu olduğunu. Maddi dünyanın menfaat ve çıkarları için nefis ve ihtiraları uğruna vicdanın sibobunu patlatmışlar. Körelmiş vicdanlarla insan insana insanca bakmıyor, insanca yaklaşmıyor. Savaş coğrafyasında böyle de savaşın gerisinde durum sanki çok mu farklı. Bütün insani ilişkiler hep savaşa ramak kalacak kıvamda. Orada dursa beri de her an yeni bir kavga yeni bir savaş çıkacak gibi. İnsanlığın çivisinin çıktığı yüz yılımızda savaş çıkmış çok mu? Savaşların çıktığı yerde her halde vicdan izine çıkmış. Sonumuz hayırlı olsun.
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…
