Şühedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...
O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar,
Her gün değişik illerimizden aynı haber. Şehidimiz var. Artık sayılar ile ifade ediyoruz. Ne bileyim sanki Pazar yerlerinde enflasyonu tetikleyen sebze yada meyvenin ismini söyler gibi veriliyor artık haberlerde. Öyle dinliyoruz.
Ve Çanakkale’ye, İstiklal muharebelerine düzmece diyenler hala seni beni temsil ediyor mecliste. Umursamıyoruz…26 Eylül günü 12 evladımız daha şehid oldu. Biz yine dizilerimiz de kaldık. Çok eskilere gitmeye gerek yok. Daha dünü unuttuk. Kaldırdık rafa 15 Temmuz ruhunu. Pireye yine kızdık, yakıyoruz yorganla birlikte üzerimizi örten gök kubbeyi bile… Seyrediyoruz …
Ve bir söylenti çıktı yine. Kasım ayında bir kalkışma daha olacak diye. Güneydoğu için…Başbakan siyasi nezaketi gereği söyledi elbet gerekeni. Terörle mücadelemiz devam edecek diye… Ben süslü cümleler kullanamam. Beceremem o kadar. Sadece derim ki “Gelin 15 Temmuz ruhuna devam edelim. Güneydoğudan silelim Amerikan ajanlarının izlerini. At izi ile it izini ayıralım… Hatta Güneydoğu halkı ile birlikte yapalım bu işi.” Serde milliyetçilik var ya hani. O yüzden diyelim hep birlikte : “Gök girsin, kızıl çıksın.”
Hani bu durumlar da bir söz kullanılır. Kefenimizle çıktık yola diye…. Kefene gerek yok kardeşim. Bilmez misin şehitler kefensiz defnedilir ?
Şair toprak parçasının ne zaman vatan olacağını tarif etmiş : Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır. Bu toprağa can veren çok… Sırada bekleyenin haddi hesabı yok. O halde Misakı Milli sınırları içerisinde kalan bu cennet toprak Vatan dır vatan!...
Dili, dini, bayrağı ile tek bir milletin vatanı…
Ne Mutlu Türk’üm Diyene !...
Benden söylemesi…
