9889,04%1,77
32,57% 0,27
34,99% 0,08
2459,92% 0,99
4013,30% 0,54
Doç. Dr. Murat A. Karavelioğlu; “Türk Edebiyatında Aynı Mahlası Kullanmış Olan Şairlerin Karıştırılması Meselesi”, Journal of Turkish Studies (Türklük Bilgisi Araştırmaları), 34II, Harvard Aralık 2010, 183-195.
Klasik Türk şiirinde şairin imzası olan mahlaslar, bazen araştırmacıları yanıltan işaretlere dönüşebiliyor. Doç. Dr. Murat A. Karavelioğlu dalgın müstensihler ve kaynakları eleştirel gözle incelemeyen araştırmacılar gibi değişik sebeplerle ortaya çıkan, aynı mahlası kullanan şairlerin karıştırılması meselesini ele almış. Bazen teknik, bazen ilmî bilgi eksikliğinin ya da dikkatsizliğin yol açtığı bu karışıklıklara dair verilen örnekler genç araştırmacılar için de aynı hatalara düşmemek yolunda birer örnek teşkil etmekte.
Mahlas kullanmanın sanatçı ve eseri bağlamında bir sahiplenmenin dışında ahlakî kaygıların da göz önüne alındığı bir şiir geleneğiolduğu bilinmektedir. Yine de tamamıyla bir tercih meselesi olup, mahlas almayan, asıl adını kullanan şairlerimiz de vardır ama çoğunluğu mahlas alanların oluşturduğu bir gerçektir.
Hamdî, Fennî, Aşkî, AhmedBeğ, Misalî, Adnî, Es’ad, Zuhurî, Zihnî, Kelim, Edib, Cenabî, Harfî, Şem’î gibi şairlerin mahlaslarının (ya da isimlerinin) karıştırılması, bu karışıklıkların sebepleri ile bunların bazıları etrafındaki ilmî tartışmaları ele alan Murat Ali aravelioğlu sonuç kısmında konu üzerine bazı teklifler sunmuş. Bu kısımda özetle: Kaynaklardan faydalanırken eleştirel bakmak, eski harfli metinleri incelerken dikkat edilmesi gereken hususları göz ardı etmemek, divan neşirlerinde şiir mecmualarından da faydalanmak ve en başta eserden hareket etmek edebiyat tarihi adına doğru hükümler verebilmek için en gerekli yöntemler olarak ifade edilmiş.
Ömer Arslan