Meralarımızda hayvan otlatmak ücretli olamaz !

TMMOB Gıda Mühendisleri Odası Kocaeli Temsilcisi Sema KOPAL,şunları belirtti:

Dünya daha yüksek bir sesle gıda yetersizliğinden bahsetmeye başladı

Covid-19 salgını ile zorlu bir sürecin içinden geçmekteyiz. Halk sağlığının önemi bu süreçte daha fazla görünür oldu. Sağlıklı gıdaya kolay ve ucuz erişimin herkes için geçerli olmadığı görüldü. Halkın içinde bulunduğu ekonomik sıkıntılar giderek derinleşti ve bu sıkıntılar çözümsüz kalırken geçici politikalar ile boğuşan kesim yalnız bırakıldı. Hem sağlığımızı kaybetme kaygısı hem de ekonomik kaygılar ile her zamankinden daha zor bir süreç geçirmekteyiz.
Her fırsatta halkın ucuz ve sağlıklı gıdaya erişim hakkının olduğunu dile getiriyoruz.  Fakat çözüm politikaları geliştirmek yerine daha derin bir çıkmazın içine sürükleniyoruz. Dünya daha yüksek bir sesle gıda yetersizliğinden bahsetmeye başladı. 

Buradaki amaç mera, kışlak ve yaylakları korumak mıdır?

Önce tohumlarımızı elimizden alıp para karşılığı bizlere satmaya başladılar. Tarım arazilerini yapılaşmaya ve ranta açtılar. Kendi ürünümüzü üretebilir durumda olmamıza rağmen bizi ithalata zorladılar. Tarımda mazot, gübre gibi yüksek girdi maliyetleri yüzünden çiftçimizi üretmekten caydırdılar.  Çiftçimiz köyden kente göçüp toprağını terk etmek zorunda kaldı. Bu da bizleri daha fazla dışa bağımlı hale getirdi.

Kırklareli Valiliği İl Tarım ve Orman Müdürlüğü, köylünün ortak kullanım alanı olan mera, kışlak ve yaylaklarda hayvan otlatanlardan hayvan başına para alınacağını duyurdu geçtiğimiz haftalarda.

Valilik tarafından alınan kararda belirtilen beyanda 2020 yılında otlatma bedellerinin büyükbaş hayvan başına 10 TL, küçükbaş hayvan başına 2.25 TL, otlatma hakkının üstünde hayvan otlatanlardan alınacak ceza bedelinin her fazla hayvan için üç katı olacağı belirtiliyor.

Bir yandan Trakya bölgesinde hayvancılık ve çiftçilik yüksek maliyetler nedeniyle bitme noktasına gelirken köylüden hayvan başına istenen bu ücret ve yaptırımların hiçbir mantıklı açıklaması olamaz. Buradaki amaç mera, kışlak ve yaylakları korumak mıdır? Korumaksa, yüzyıllardır köylünün kullanımına açık olan bu alanlar kimden korunmak istenmektedir?

Çiftçimize sen hayvanını otlatma, yani üretme, ithalat ne güne duruyor mesajı mı verilmektedir? 

Kötü durumdaki ekonomi bu şekilde köylünün-çiftçinin cebine göz dikerek düzelemez. Tarımsal girdilerde dışa bağımlığın getirdiği ağır maliyetlerin altında ezilen çiftçimizden bir de meralar için para istemek, çiftçiye bir darbe daha vurmak anlamına gelir. Onu üretimden caydırma noktasına getirir. Ve sonunda yine yeni ithalatların yolu açılır. Bu durum bir kısır döngü gibi gıda fiyatlarında yüksek artışların devam etmesine sebep olacaktır. Çocuklarımızın, halkımızın tükettiği et ve süt miktarları ekonomice gelişmiş ülkelere göre zaten çok düşük kalmakta, yetersiz beslenme sonucu çocuklarımızda gelişim geriliği, anlama kabiliyetinin eksik kalması gibi sorunlar doğmaktadır. Gıda fiyatlarındaki yüksek artış, bu  beslenme yetersizliğini kronikleştirmektedir.

Tarım bakanlığının sayfasında ülkemizdeki meraların yıllar içerisindeki durumuna bakacak olursak mera alanlarının son 50 yılda yarı yarıya düştüğünü görürüz:

Asıl soru bu meralara ne oldu? Meralarımız, yapılaşma, maden yatakları gibi amaç dışı kullanımlara açılarak ranta kurban mı ediliyor?

Bugün Kırklareli sadece bir başlangıç ve bir örnek. Bu yanlış uygulamadan bir an önce dönülmelidir. 11.06.2020