Kişinin özel doğruları olabilir ancak kişiye özel doğrular yoktur.
Ne demek bu?
İradesinin dışında tercih etmese de kabul etmek zorunda olduğu doğruları olabilir.
Görme engelli birine adam kör müsün, doğru yapsana demek yanlışı dayatmak olur ki doğru değil. Üstelik zorbalık olur.
Hakeza işitme engelli birini de duyma sorunu olmayan biriyle aynı yarışa sokmak doğru olmadığı gibi adaletsizlik olur.
Bu tür özel doğru olan durumları çoğaltmak mümkündür. Ancak ne var ki bunun dışında kalan bütün doğrular herkes için geçerlidir.
Bir de evrensel doğrular vardır ki bu da bütün dünyanın kabul ettiği doğrulardır, kimsenin itiraz etmeye hakkı olamaz, mümkün de değil.
Peki insanları bir birine düşürüp, senin doğrun benim doğrum kavgasına düşüren sebep ne?
İşte burada insanların kendi tercihleri devreye giriyor. Aynen ayet de olduğu gibi, “ senin dinin sana, benim dinim bana.”
Allah insana sadece akıl ve irade vermemiş aynı zamanda tercih hakkı da vermiş. Fıtrat ve vicdan yalan söylemez. Tercihlerin fıtrata ve vicdana uygunsa doğrudur, değilse yanlış.
İnsanlar hayata atılırken genellikle gençlik yıllarında bir sürü yanlış yapıyorlar, yaş ilerledikçe telafi etmekte zorlanıyorlar. Yapılan yanlışlar arkadan gelen neslin yanlışlarıyla birleşince içinden çıkılmaz hal alıyor. Bu sefer de etrafta suçlu aranıyor.
Hakeza toplumda böyle gelişiyor, böyle evriliyor. Bir kez olsun tercihlerini fıtrat ve vicdanına teyit ettirmek yerine yaptığı yanlışlara referans olarak dini veya siyasi argümanları kullanmaya başlıyor.
Ki en tehlikelisi de dini kullanmak. Zira Allah kusursuz olduğu gibi yarattığı her şeyde kusursuzdur. Gönderdiği bütün kitaplarda da bunu kusursuz ve eksizsiz anlatmış. Yanlışlarına kitaptan referans arama bulamazsın. Birileri uydurursa o başka. Ancak bunula da kendini avutursun. Çünkü gerçek değil.
Bir daha ki yazıda da bunları örneklendirerek doğrunun anlaşılmasına ışık tutalım, ne dersiniz?
Haydi kalın sağlıcakla, selam ve dua ile…
