İnsanın tabiatına aykırı. Yalnız olmamalı adam.
Derdini anlatabilen, anlattığını anlayan birileri olmalı çevresinde.
Olursa hayat güzel. Böyle olursa huzurlu olur adam.
Aksi halde yirmi nüfuslu adam olsan neye yarar.
Onca adamın içerisinde nüfuzunu kabul etmeyen bir adam olmadıktan sonra….
Baba imiş, abi imiş, kardeş, eş, çocuğunmuş neye yarar.
Dün ile bu günün mukayesesini yapamayan bir sürü insan.
Böyle topluluk için tarım bakanlığı teşvik veriyor. Al sana sürü büyüt geçin git diyor.
*
Adamın dostu olmalı.
Derdin ile dertleşen, sofrasını gerektiğinde paylaşan.
Paylaştığını da sorun etmeyenler olmalı etrafında.
Yokluğun sofradan geçmediğini bilecek.
Hatta bölüştüğünde çoğaldığını anlayabilecek birileri olmalı etrafında.
Yok mu öyle birileri. Adam değilsin be kardeşim.
Çünkü çevren adam kabul etmiyordur seni.
*
Adamın eşi dostu olmalı etrafında.
Duruşundan, yüzündeki mimik hareketlerinden seni anlayabilecek.
“Neyin var?” diye soracak.
Devâ olamasa da dinlemesini bilecek.
Rûhen rahatlatabilecek.
*
Dostu olmalı adamın.
Eşinin, anne babasının, kardeşinin, hatta çocuğunun yerine koyabileceği.
Yok mu?
“Kellim kellim Lâ Yenfâ”
Benden söylemesi !...
